Broken Flowers

in Broken Flowers onder regie van Jim Jarmusch volgen we het verhaal van Don Johnston, een gepensioneerde software-ondernemer die veel geld verdiende met computers, maar er zelf geen heeft. Hij verdrijft zijn tijd door op de bank te zitten, met weinig levensenergie.

Af en toe hangt hij rond met zijn vriend Winston, een hardwerkende arbeider die een liefdevolle vrouw en kinderen heeft. Nadat zijn inwonende vriendin hem verlaat, ontvangt Don een anonieme brief, getypt op roze papier, waarin hem wordt verteld dat hij een negentienjarige zoon heeft. Winston, liefhebber van detectiveverhalen, staat erop dat Don op een roadtrip naar zijn verleden gaat en al zijn vroegere liefdes opspoort om het mysterie op te lossen.

Elke keer als Don een van zijn vroegere liefdes ziet, is er een lange uitdrukking van leegte en dan een plotse herkenning. Het is een gevoel dat we allemaal kunnen hebben bij het zien van iemand die we twintig jaar geleden heel goed kenden. De opeenvolging van vroegere liefdes uit het verleden is een slim middel om het karakter van Don te onthullen. Ooit vonden de vier vrouwen - Laura, Dora, Carmen en Penny - Don enorm aantrekkelijk, maar is dit nog steeds het geval als ze hem na al die jaren terugzien? Naarmate het verhaal vordert, lijkt de vermoeidheid en het verdriet op het gezicht van Don groter te worden. Desondanks zijn er een paar grappige en eigenzinnige momenten die de film luchtiger maken.

Broken Flowers zet je aan het denken over je eigen leven. Het verbeeldt een midlifecrisis van een man die ooit in het verleden veel vrouwen versierde. Daarnaast laat Bill Murray een fantastische acteerprestatie zien en vertelt hij een intrigerend verhaal, met weinig woorden en uitdrukkingen. Jarmusch werd met Broken Flowers genomineerd voor de Palme d’Or op het Filmfestival van Cannes in 2005 en won uiteindelijk de Grand Prix.