Deux Frères

De Franse regisseur Jean-Jacques Annaud wist in 1988 al vele harten te veroveren met zijn film L’ours (The Bear), over een jonge beer die menselijke jagers probeert te ontwijken. Deux Frères volgt ongeveer hetzelfde recept, alleen zijn het deze keer twee tijgerwelpjes die met volle macht proberen uit de handen van de mens te blijven. Dubbel zoveel spanning dus, maar gelukkig betekent het ook dat het einde van Deux Frères tweemaal zo liefdevol en ontroerend is. Deux Frères is prachtige en spannende film voor het hele gezin, die ook nog eens twee prijzen won – waaronder een César (de Franse Oscar).

Kumal en Sangha zijn twee jonge tijgerbroertjes die, met een onbezonnen idee van vrijheid dat alleen jonge dieren en kinderen kennen, rondrennen door de prachtige Cambodjaanse jungle. Onder streng toezicht van hun moeder ontdekken de twee welpjes alle hoeken van hun thuis, totdat deze vrijheid abrupt van ze af wordt genomen door – je raadt het al – de mens. Onder het mom van ‘stammen beschermen tegen de agressieve tijger’ praat de jager Aiden McRoy (de enige echte Guy Pearce) het goed voor zichzelf dat hij niet alleen de moeder van de twee welpjes neerschiet, maar ook nog eens de twee broertjes van elkaar scheidt. Zo worden Kumal en Sangha apart van elkaar in gevangenschap genomen, Kumal komt terecht in een dieronvriendelijk circus waar geld meer weegt dan het bestaan van de dieren en Sangha wordt het speeltje van gouverneurszoon Raoul. Lang zullen de twee broers elkaar niet meer tegenkomen, totdat ze door een gek toeval tegen elkaar worden geplaatst in een bloeddorstige wedstrijd – waarin ze verwacht worden elkaar af te slachten… Natuurlijk zou Deux Frères geen hele familievriendelijke film zijn als dit ook daadwerkelijk zou gebeuren, maar zorgt deze (toch niet zo bloederige) wedstrijd er dan wel voor dat de broertjes eindelijk hun vrijheid terugkrijgen?

Nu, in 2021, kunnen we – gelukkig – meteen inzien dat het houden van tijgerwelpjes voor het vermaak van de mens niet een hele normale en eerlijke gang van zaken is. De film speelt zich echter af in 1920 (en werd opgenomen in 2004) en daarom kost het Aiden en Raoul iets meer tijd om erachter te komen dat tijgers misschien toch wel beter af zijn in het wild. Daarbuiten is de film soms ook ietwat stereotyperend; hij speelt zich namelijk af in de tijd dat Cambodja onder Franse koloniale overheersing was en we zullen vandaag de dag sommige scènes nu niet meer op deze manier opnemen. Dit zorgt er echter niet voor dat de film nu niet meer goed is of moet worden afgeschreven. Juist beseffen waar onze fouten lagen en liggen, en bedenken wat we nu anders zouden doen, is belangrijk. De film moet in zijn tijdsgeest worden bekeken en voor die tijd was regisseur Jean-Jacques Annaud juist progressief. In 2004 wilde hij met deze film namelijk de nare realiteit van tijgers in gevangenschap benadrukken en dat is hem zeker gelukt. Dat hij Deux Frères hiernaast ook nog eens wist te veranderen in een ontroerende, mooie en spannende familiefilm, maakt het al helemaal een film die je gezien moet hebben.