Submarine

Als puber heb je nog het onverminderde vermogen de wereld over je heen te laten donderen. Daarbij komt het leven in sneltreinvaart op je afgestevend, je lichaam doet dingen die je niet begrijpt en je balanceert ergens tussen kind- en volwassen-zijn in. Bovendien heb je het idee alles en iedereen door te hebben, maar er is nog altijd niemand die jou daarin serieus neemt. Zet een personage als Oliver Tate temidden van deze heisa en je hebt een film die pijnlijk vermakelijk, hartverwarmend en herkenbaar is voor iedereen die ooit puber is geweest (of misschien nog steeds wel een beetje moeite heeft met het leven).

De beste coming-of-age films worden omlijnd door volwassenen die het allemaal ook niet weten. Velen ontgroeien hun puberproblemen nooit 100 procent, maar daarbij is het de levensfase waarin meer dan ooit wordt uitvergroot dat we allemaal een manier zoeken om ons in het leven te positioneren. Daarom blijven dit soort verhalen keer op keer innemend. De vraag what kind of young person am I?, die de leraar aan het begin van de film aan zijn leerlingen voorlegt, is daarom prima breder te trekken. Wanneer heb jij jezelf voor het laatst afgevraagd what kind of person am I? Kijk de film en waag een poging.