Symbol

Elke actie heeft een reactie. Maar soms lijkt het leven een aaneenschakeling van willekeurige momenten. Totdat die ene deur zich opent, je er doorheen stapt en overzicht krijgt. Symbol brengt dit alles in beeld zoals je het nog nooit hebt gezien (maar dan ook echt, echt niet!).

Stel: je wordt wakker in een compleet witte kamer. Strak witte, ononderbroken muren en vloer, misschien geen plafond (het valt bijna niet te zien), en je hebt een felgekleurde pyjama aan. Wat voel je? Dan! Je ziet een fallus-achtig gevalletje uit de verder vormloze muur steken, dus je besluit er maar eens op te drukken. Er klinkt een hemels ‘oeh’ en plots verschijnt er een luikje waaruit een willekeurig object komt glijden. Er verschijnen steeds meer knopjes die andere luikjes openen: sushi, een tandenborstel, een Afrikaanse krijger, een deur.. Hoewel onze held af en toe hysterisch lijkt is dat niet gek.

Oh, en ondertussen is er nog een totaal andere verhaallijn die volledig in de normale wereld staat. Een Mexicaanse worstelaar die zich zorgen maakt of hij een jongere, fittere tegenstander nog wel aan kan. Hebben deze lijnen met elkaar te maken? En zo ja, hoe dan? Maar denk niet dat Symbol idioot is zonder reden. Want de film is letterlijk fantastisch buitensporig gestileerd, er valt genoeg te lachen, af en toe zul je tegen je scherm schreeuwen omdat je wilt meehelpen een puzzel op te lossen, maar ook zit er een klinkend slot aan het eind van deze film. Zoals veel dingen in het leven duurt het even voordat je het nut van dingen inziet, en Symbol meet dit uit in prachtige allegorische slapstick.