Un Amour de Jeunesse

De eerste, grote liefde. Of die nu wel of niet beantwoord wordt; je eerste échte verliefdheid zul je waarschijnlijk nooit vergeten. De wereld lijkt ineens een stukje mooier. De zon schijnt net iets feller dan ervoor, mensen zijn leuker en grappiger, en alles werkt plotseling mee in plaats van tegen. Wat het leven je allemaal nog brengen zal, is geheel onzeker. Maar één ding weet je zeker: verliefd zijn is het mooiste wat er is.

Maar zo fijn en gelukzalig als zo’n eerste liefde kan zijn, zo destructief en hartverscheurend is zij ook. Wanneer het uitgaat, bijvoorbeeld. Of wanneer jij nét iets meer van de ander houdt dan hij/zij van jou. Dat de liefde niet enkel mooie en leuke momenten kent, ontdekt ook de 15-jarige Camille (Lola Créton) in het jeugdige liefdesdrama Un Amour de Jeunesse. Wanneer haar steun en toeverlaat - de vier jaar oudere Sullivan (Sebastian Urzendowsky) - besluit het grote avontuur tegemoet te treden en zonder Camille op reis te gaan, is de achtergebleven puber heartbroken. En dat gaat niet over…

Het begin van Un Amour de Jeunesse biedt nog hoop. Camille en Sullivan zijn uitzonderlijk verliefd op elkaar. Het liefst zijn ze de hele dag samen: kleine wandelingetjes na schooltijd, een beetje flikflooien in bed of een weekend weg naar het berghuisje in de Ardèche. Vooral dat laatste is een grote hit bij de verliefde pubers. Het jonge stel waant zich daar - als Romeo en Julia - door het schitterende, Franse berglandschap. Ze maken tochtjes op paarden, plukken bramen langs de weg en zwemmen uren in rivier de Loire. Het klinkt te mooi om waar te zijn, en dat is het ook.

De uitzinnige verliefdheid van Camille valt in wezen obsessief te noemen. “Zonder jou wil ik niet leven”, zegt zij herhaaldelijk tegen haar vriendje; aanvankelijk nog grappend, later helaas niet meer. Dat de sukkelige Sullivan daar een beetje kriebelig van wordt, valt goed te begrijpen. Camille heeft zich als een kleine koala aan hem vastgeklampt en is niet van plan ooit los te laten. Wanneer Sullivan uiteindelijk tóch naar Zuid-Amerika vertrekt, voelt Camille de bui al hangen: de relatie tussen haar en Sullivan zal waarschijnlijk geen stand gaan houden.

Hoewel de twee tieners elkaar in eerste instantie nog liefdesbrieven sturen, komt bij Camille steeds minder vaak post binnen. Haar hoop houdt de liefde levend, tot er ten slotte helemaal niets meer binnenkomt… Regisseur en criticus Mia Hansen-Løve weet deze kalverliefde (en de bijbehorende hartenpijn) schitterend in beeld te brengen. Uiterst subtiel, maar daarmee niet minder aangrijpend. Die subtiele regiestijl bracht ons eerder al de prachtige films Tout Est Pardonné (All is Forgiven) en Le Père de Mes Enfants (Father of My Children), waarmee Hansen-Løve vele prijzen won. Diezelfde knappe filmtechniek komt in Un Amour de Jeunesse duidelijk naar voren, al moet gezegd worden dat de film zijn ware schoonheid haalt uit de geweldige acteerprestaties van de (destijds) 17-jarige Lola Créton. Het tien jaar durende liefdesverdriet van Camille blijft, dankzij Crétons unieke speelwijze, boeiend en geloofwaardig. Dat is een unicum.