Doe maar lekker polyamoor, dan doe je al monogaam genoeg!

Halverwege Vicky Cristina Barcelona gebeurt het: de woest aantrekkelijke Maria-Elena en de uiterst sensuele Cristina besluiten hun Spaanse prooi te delen. Niet met jaloezie of razernij, maar gewoon, met liefde. Wat volgt is een romantische driehoeksverhouding die - wonder boven wonder - uitstekend blijkt te werken. Je vraagt je (terecht) af waarom dit niet vaker gebeurt. Hartstikke gezellig, toch? Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Maar zo simpel is het niet.

Gewoon één partner, alstublieft

Onze samenleving is ingericht op het hebben van één partner. Wanneer je op het kerstdiner aan komt draven met twee verschillende geliefden, wordt dat toch al snel een beetje gek gevonden. De meesten van ons zijn daarom ook gewoon op zoek naar “die ene ware”. Onze “prins of prinses op het witte paard”. Zonde eigenlijk, want er is zoveel keus!

Toch zijn we in onze cultuur niet gewend om van meerdere personen tegelijk te houden. Het zou “echte liefde” in de weg staan of jaloezie teweeg brengen. Maar uit onderzoek blijkt dat dit helemaal niet waar hoeft te zijn: veel polyamoristen zijn namelijk hártstikke gelukkig! En zeg nou zelf: zo’n liefde als die van Cristina, Maria-Elena en Juan Antonio willen we toch eigenlijk allemaal?

Schei(d) toch uit

Toch heerst rondom polyamorie nog altijd een fiks taboe. Het hebben van meerdere (seksuele) relaties wordt in veel kringen als ongepast gezien, maar in de tussentijd blijkt het aantal “gedeelde relaties” gestaag te groeien. Zijn we dan toch minder monogaam dan we denken? Waarschijnlijk wel! Want eeuwige trouw is eigenlijk helemaal niet aan de mens besteed.

Hoewel mensen in het algemeen monogaam zijn, blijkt de praktijk iets heel anders uit te wijzen. Vreemdgaan is namelijk aan de orde van de dag. Volgens ruwe schattingen heeft een kwart tot een derde van de Nederlandse bevolking ooit in z’n leven overspel gepleegd. Daar komt nog eens bij dat ongeveer één op de drie huwelijken in een echtscheiding eindigt. Niet echt iets om vrolijk van te worden.

Maar er schijnt licht aan het eind van de horizon. Want het fenomeen polyamorie lijkt stukje bij beetje normaler gevonden te worden. En dat biedt kansen, wellicht. Want kiezen is nooit ‘s mens sterkste kant geweest.

Eerlijk zullen we alles delen

Polyamorie betekent letterlijk “meervoudige liefde”. Binnen een polyamoreuze liefdesrelatie hebben alle partners de vrijheid om met meerdere mensen tegelijk een emotionele en seksuele relatie aan te gaan - míts daar open en met wederzijds vertrouwen mee wordt omgegaan. Jaloezie en miscommunicatie moeten ten alle tijden worden voorkomen. Makkelijk is het dan ook niet; zo’n meervoudige relatie. En lang niet iedereen is er geschikt voor.

Desalniettemin kan polyamorie een goed alternatief zijn voor vreemdgaan, echtscheidingen of andere relatieproblemen. Net als in Vicky Cristina Barcelona - waar Cristina ‘the missing ingredient’ blijkt voor de relatie van Juan Antonio en Maria-Elena - kan een extra partner de relatie op allerlei gebieden aanvullen. Mist jouw huidige partner een goede dosis humor? Of heb je af en toe behoefte aan een beetje leven in de brouwerij? Misschien vind je dat dan wel bij geliefde nummer drie (of vier)! En als je eens een extra handje nodig hebt bij het monteren van die ingewikkelde IKEA-kast, dan hoef je nooit heel ver te zoeken.

Een nachtje over slapen

Hoe mooi het allemaal ook mag klinken; monogamie is natuurlijk niet voor niets voor lange tijd de norm geweest. Want naast de jaloezie, miscommunicatie en gedeelde agenda’s, is het hebben van een polyamoreuze relatie een complexe aangelegenheid. Alles moet in goed overleg geregeld worden, communicatieskills en zelfvertrouwen zijn essentiële ingrediënten en met kinderen in het spel wordt de hele polyamoreuze poppenkast natuurlijk nóg een stukje ingewikkelder. Dus voordat jij besluit om je vandaag nog in een meervoudige relatie te storten, adviseren wij je om er toch nog een nachtje over te slapen. Het kan namelijk altijd nog. Zeker vandaag.