Control

Macclesfield is een plaats om aan te ontsnappen. Het voorstadje van Manchester is grauw en saai. Geen oord voor een jongen als Ian Curtis, die gedichten schrijft en droomt van een muziekcarrière.

Control, het speelfilmdebuut van fotograaf Anton Corbijn, volgt het leven van Joy Division-zanger Curtis van 1972 tot zijn vroegtijdige dood in mei 1980. De introverte tiener die aan het begin van de film medicijnen steelt van bejaarden om maar een beetje high te worden, is aan het eind een cultheld met een snel uitdijende schare fans. Een metamorfose blijft uit.

Het gevoelige portret van Corbijn laat zien dat Curtis altijd dezelfde jongen bleef: getalenteerd en vol ambitie, maar ook honkvast en onzeker. Amerika lonkte, maar Curtis kwam nooit los van Macclesfield. Hij trouwde er op 19-jarige leeftijd met zijn jeugdliefde Deborah, kreeg een dochter en werkte op het arbeidsbureau. In zijn vrije tijd trad hij op met Joy Division. De snelle roem van de post-punkband - nog altijd een van de meest invloedrijke Britse bands - zorgde voor een succesvolle Europese tournee en een buitenechtelijke affaire, maar Curtis keerde terug naar vrouw en kind. Aan de vooravond van een tournee door Amerika pleegde hij zelfmoord. In de keuken van zijn huis hing hij zich op.

Control is een bescheiden, breekbare en sterke film geworden, die zonder te romantiseren recht doet aan het bijzondere leven van Curtis, en zijn vermaarde zelfmoord terugbrengt tot wat het was: een pure wanhoopsdaad. Dat de film er prachtig uitziet - het zwart-wit van cameraman Martin Ruhe is ongekend vitaal - was te verwachten. Verrassender is dat Corbijn zich een zorgvuldig verteller betoont, en een uitstekend acteursregisseur.

De nadruk op Curtis' persoonlijke leven heeft een keerzijde. Maar de onderhuidse spanning van Control blijkt uiteindelijk niet minder effectief. Zonder al te zwaar op de hand te worden maakt Corbijn invoelbaar hoe Curtis ten onder ging aan de onverenigbare liefde van twee vrouwen, de beangstigende draaikolk van epileptische aanvallen, en de grijze luchten en grijze flats van Macclesfield.