Seymour: An Introduction

Er is een gezegde dat gaat: “those who can, do. Those who can’t, teach.” Maar dan zijn er ook nog mensen als Seymour, die het eerst doen, heel goed doen, en dan zelf besluiten dat ze het niet kunnen, lesgeven, om jaren later door anderen nogmaals verteld te worden dat ze wel degelijk kunnen. Met Seymour: An Introduction levert Ethan Hawke een lichtvoetige maar gewichtige ode aan de kunst van de kunst en de kunst van het leven.

Hawke kwam de bijzondere concertpianist Seymour tegen bij een etentje. Hij kampte toen zelf met podiumvrees. Met zijn eigenzinnige vriendelijkheid werd hij toegesproken door een man die zich ogenschijnlijk na de kunst van het optreden & musiceren de kunst van het leven eigen had gemaakt.

Seymour maakt zo’n rustieke indruk, maar gezien de carrière die hij plots opzij zette moet er wel iets onder het oppervlak borrelen. De beheerste handgebaren en vriendelijke glimlach zetten dan ook af en toe stevige uitspraken bij. Seymour beweegt zich kalm door het leven, maar zijn opvattingen zijn streng en de manier waarop hij andere het vak bijbrengt is pittig maar altijd genuanceerd. Gaandeweg het portret krijg je van alles mee over muziek, muziek maken, performen, en leer je over het leven van Seymour en dat van jezelf.