This Must Be The Place
Kijk je ogen uit.
€9,99 per maand na proefperiode. Altijd opzegbaar.
Cheyenne, een gepensioneerd rockster, leeft in Dublin van zijn royalties. Wanneer zijn vader overlijdt keert hij terug naar New York om iemand op te speuren.
Knuffelrock
Voor zijn eerste Engelstalige speelfilm greep Paolo Sorrentino (onlangs nog populair met Youth, en daarvoor natuurlijk met La Grande Belleza) een interessante mengeling aan ingrediënten bij elkaar. Hoewel niet alle verhaallijnen en details zullen landen blijft alles overeind dankzij de centrale spil: Sean Penn’s ijzersterke vertolking van Cheyenne, een afgeleefde ex-rocker.
Als een soort mix tussen Robert Smith (The Cure) en Ozzy Osbourne (Black Sabbath) keuvelt Cheyenne door het leven, maar dan met een ontwapenende persoonlijkheid die je niet vaak tegenkomt. Hij mijmert en schoffelt door een Dublin waar hij zo’n 20 jaar geleden heen is gevlucht, waar hij zijn leven doorloopt naast zijn bezige vrouw. Het eerste uur van de film geeft een portret van een lieflijk menselijk wrak, en dat had bijna op zichzelf kunnen staan.
Maar vervolgens wordt er plotstuwing geïntroduceerd, vliegt Cheyenne de oceaan over en beginnen we aan de roadtrip die Sallie Harmsen prijst. En inderdaad, Sorrentino vangt met zijn zwierige camera het Amerikaanse landschap, neemt een ingetogen rustmoment bij een concert van David Byrne en laat bovenal alles net een beetje interessanter worden door de kleuring die Cheyenne meebrengt. Laat je ontroeren en meevoeren op een prachtige reis door een leven, landschappen en geschiedenissen. En of je Sorrentino’s intenties altijd snapt of niet, berust maar in het feit dat This Must Be The Place.
Film in feiten
Het verhaal dat Cheyenne aan David Byrne vertelt over twee fans die zelfmoord pleegden is gebaseerd op een waargebeurd incident uit 1985. Raymond Belknap en James Vance sloten toen een zelfmoordpact na het luisteren van Judas Priest.
“This must be the place” was de originele titel voor Sam Mendes’ zomer comedy “Away We Go” (2009).
Het orgelachtige instrument dat David Byrne voor Cheyenne bespeelt is een variatie op Byrne’s “house organ”. Byrne maakte in 2008 een installatie waarbij een orgel geen noten of signalen doorgaf, maar via mechanieken diverse delen van een gebouwd ‘bespeelde’ (door bijv. lucht door een buis te blazen of een metalen staaf tegen de radiator te slaan).
Cheyenne (This Must Be The Place)“Trust me, you're delusional.”
Kijk je ogen uit.
€9,99 per maand na proefperiode. Altijd opzegbaar.