Tully

Moeders zijn misschien wel de meest ondergewaardeerde karakters ooit; niet alleen in films maar ook in het echte leven. We zeggen allemaal wel dat ‘het moederschap een van de zwaarste banen ooit is’, maar hoeveel weten we nu eigenlijk af van de druk die moeders ervaren? De enigen die echt weten waar moeders doorheen gaan zijn, je raadt het al, moeders zelf. Enerzijds natuurlijk door de daadwerkelijke praktijkervaring, maar anderzijds krijgen niet-moeders ook nauwelijks de écht zware kanten van het moederschap te zien omdat voornamelijk de mooie kanten worden besproken. Denk aan sociale media, waarop iedereen alleen de beste versie van zichzelf wil laten zien; vooral voor mama’s (en vrouwen in het algemeen) is het logisch dat zij hieraan mee doen en niet laten zien hoe zwaar hun leven soms is, want iedereen heeft toch altijd al een mening over wat ze doen. Ook buiten sociale media wordt er in onze samenleving nauwelijks gepraat over alle kwaaltjes die vrouwen overhouden aan zwangerschappen, of over de mentale lading die een kersverse baby met zich mee brengt. Vrouwen moeten dankbaar én de beste versie van zichzelf zijn – altijd en overal. De waanzinnig goede film Tully laat zien hoe absurd dit eigenlijk is en herinnert ons eraan dat ook superhelden soms wat hulp nodig hebben.

Marlo (ijzersterk gespeeld door Charlize Theron) is hoogzwanger wanneer ze met tranen in haar ogen achter het stuur zit te wachten tot de huilbui van haar middelste zoontje Jonah over is. Haar dochter Sarah probeert tegelijkertijd door keihard te schreeuwen de situatie te kalmeren. Marlo kijkt voor zich uit – machteloos en kapot, hoe gaat ze in hemelsnaam nog een derde baby kunnen opvoeden? Deze scène uit Tully schetst perfect de druk die Marlo iedere dag voelt en de reden waarom ze er uiteindelijk voor kiest om een nachtoppas aan te nemen. Nachtoppas Tully (Mackenzie Davis) zal iedere nacht voor Marlo’s kleine zorgen, zodat Marlo kan slapen en overdag de beste versie van haar rol als moeder te zijn. Dit lijkt een perfecte oplossing, maar helaas blijkt het al snel te goed om waar te zijn…

Tully werd geregisseerd door Jason Reitman (ook regisseur van Juno en producer van Whiplash) en genomineerd voor 27 prijzen, waaronder een Golden Globe voor Charlize Theron als beste actrice. Dat ze deze niet heeft gewonnen is ons een raadsel, want Theron’s acteerwerk in Tully is grandioos. Vanaf de eerste seconde weet ze je vast te houden in haar wereld, zo goed zelfs dat niemand de plottwist van het verhaal zal zien aankomen. Zoals gezegd is een Tully een belangrijke ode aan alle mama’s overal, maar ook is de film een herinnering aan iedereen die geen moeder is. Laten we in plaats van oordelen, luisteren en laten we vooral wat liever en meer bedachtzaam zijn voor de personen die ons letterlijk nieuw leven geven.