Voyage of Time: Life's Journey

Meer dan dertig jaar na zijn originele aspiraties voor een ‘larger than life’ vastlegging van onze wereld, heeft filmmaker Terrence Malick met Voyage of Time eindelijk het meesterwerk kunnen concluderen waar hij al zo lang mee bezig was. De oudste filmbeelden geschoten door Malick zelf, dateren helemaal terug naar het begin van zijn carrière in de jaren ‘70. Het resultaat na de jarenlange conceptualisatie, de vele visuele onmogelijkheden en ook financiële tegenslagen, mag er dan ook zeker wezen. Voyage of Time is een visueel onwerkelijke manifestatie, waarbij het universum, de aarde, de natuur en de mensheid op een unieke wijze worden verbeeld.

De film lijkt zich niet makkelijk te categoriseren; het is geen narratieve film, maar ook geen pure documentaire. De bijzondere meditatieve reis die Malick teweegbrengt in Voyage of Time, is zeker ook deels te danken aan de ambigue vorm van het project. Voyage of Time is een opzichzelfstaande creatie, een ervaring. De combinatie van de verbluffende beelden, het weloverwogen tempo en de non-narratieve vertelwijze zorgen voor een meditatieve beleving en spirituele impact.

Bekend van de spirituele en filosofische elementen verweven in zijn films (The Tree of Life, The Thin Red Line), wijkt regisseur Terrence Malick, ook dit keer niet af van deze terugkerende thema’s. Malick laat zijn films vaak voor zichzelf spreken en stelt door middel van onder andere, visueel wonderbaarlijke beelden, levensvragen zonder daar antwoord op te geven. Hij laat zijn publiek niet compleet radeloos achter, maar hij maakt het stellen van bepaalde vragen zijn hoofddoel. Een zoektocht naar duidelijke antwoorden, eenmaal ondergedompeld in Malick’s spirituele en temporeel gedistantieerde wereld, verdwijnt volledig in het niet. De regisseur lijkt niet uit op een bepaalde reactie of interpretatie van het publiek, maar brengt alleen in beeld wat hij zich afvraagt over de wereld. Er zijn geen schokkende ‘twists and turns’, geen ‘in your face’ ideologische les, geen spiegel die breekt in duizend stukjes op het zien van zijn werk. De eventueel monumentale innerlijke opschuddingen die zijn films wel degelijk teweeg kunnen brengen, vloeien puur voort uit dezelfde spirituele en temporele rust waarmee Malick zijn filosofie tot leven wekt.

Waar de reis eindigt, voor zowel Malick’s toekomstige ambities als het leven gerepresenteerd in Voyage of Time, ligt nog geheel open. Voor nu kunnen we ons vooral overpeinzen over onze eigen ervaring na het kijken van Voyage of Time, en de oneindige mysteries van het universum rustig laten ronddwalen in ons hoofd.