Atlantique

In een buitenwijk van Dakar, de hoofdstad van Senegal, ontmoeten we de dromerige Ada, die worstelt met haar uithuwelijking aan een rijke, oudere man. Toch kan dit haar niet tegenhouden om toekomstplannen te maken met Souleiman, de verlegen maar daadkrachtige jongen waar ze écht van houdt. Terwijl de twee worden opgezogen in hun liefde voor elkaar, sluimert het duistere voorgevoel van hun toekomst op de achtergrond.

“Sommige herinneringen zijn voortekenen van de toekomst”, zo zegt Ada in de film. De onheilspellende sfeer die vanaf het begin van de film aanwezig is, welt op als een golf die steeds groter wordt. De oceaan is dan ook een belangrijk element in Atlantique – iets dat duidelijk wordt wanneer Souleiman uit wanhoop besluit met een groep bouwvakkers de zee over te steken. Op zoek naar een toekomst aan de andere kant van de oceaan.

Vanaf het moment dat Souleiman en Ada van elkaar gescheiden worden, krijgt de film een mysterieuze toon. Tijdens Ada’s bruiloft breekt de paniek uit wanneer er plotseling vlammen uit het huis slaan en de meisjes in het dorp worden bevangen door een soort koorts. Op een folkloristische manier laat de film zien hoe de afwezigheid van de jongens tastbaar wordt wanneer er steeds meer vreemde voorvallen plaatsvinden in het dorp. Zo verandert dit romantische drama gaandeweg in een surrealistisch sprookje, dat ergens tussen een nachtmerrie en een droom in zit. Atlantique is een magisch, complex en choquerend verhaal dat met prachtige beelden het verlies laat zien van degenen die achterblijven.