Days of Being Wild

Hoe rechtlijnig en overzichtelijk is het leven? Niet, toch? Waarschijnlijk dat de films van Wong Kar-wai daarom zo oprecht aanvoelen. Tijdens het schieten van zijn films ontwikkelt en onderzoekt hij een idee of een gevoel, soms een thema, soms een situatie. Bij het kijken van In the mood for love (de film die hij na deze maakte) krijg je bijvoorbeeld het gevoel dat je tezamen met de hoofdpersonages op ontdekking gaat naar wat er is voorgevallen, en dat de uitkomst ook voor de regisseur tot nieuwe creatieve mogelijkheden leidde. _Days of Being Wild_is de debuutfilm van deze inmiddels gerenommeerde filmmaker en gelijk liet hij zien waarom hij zou gelden in de filmgeschiedenis.

Niet alleen is dit de debuutfilm van Wong Kar-wai, maar ook zijn eerste samenwerking met de avontuurlijke cameraman Christopher Doyle. Voeg deze twee sterke persoonlijkheden samen en het reulstaat levert zinderende cinema op. Doyle wordt ook wel de Keith Richards van filmland genoemd: een oude rockster die zijn camera vanuit de heup lijkt te schieten maar toch oh zulke prachtige details aanbrengt. Beelden die vanuit een onderbuikgevoel worden opgespeurd.

Zoektochten naar identiteit en liefde zijn er meer dan genoeg te vinden in de filmgeschiedenis. Maar zoals curator Charlotte van Zanten zegt kan Wong Kar-wai grootste, meeslepende verhalen en thema’s aan zonder dat deze onecht voelen. De optelsom van aandacht voor gevoel, timbre en textuur maken Days of Being Wild sensueel – dus ga het ervaren.