In the Mood for Love

In the Mood for Love is misschien wel hét bekendste werk van gevierd filmmaker Wong Kar-Wai. In 2021 kon heel Nederland opnieuw genieten van o.a. In the Mood for Love (en vijf andere films van de Hongkongse regisseur) toen Eye Filmmuseum samen met Cinéart de gerestaureerde versies vertoonden in allerlei filmhuizen. Nu is het ook online, een klein jaar later, de hoogste tijd om zijn grootste klassieker te herbeleven. Want een Wong Kar-Wai meesterwerk verdient elk toegewezen podium en elk straaltje spotlight.

In the Mood for Love speelt zich af in Hongkong, waar twee koppels op hetzelfde moment intrekken in naast elkaar gelegen appartementen. Wanneer Mrs Chan en Mr Chow ontdekken dat hun echtgenoten een affaire met elkaar onderhouden, zoeken de buren elkaar op om enige grip te krijgen op hun partners’ overspel. Wat ontstaat is een visueel prachtige dans om elkaar heen; rouwend om bedrog en vastgeklampt aan het verleden. Een onmogelijke liefde die de personages vormt in hun gedeelde zoektocht naar een verloren gevoel van identiteit.

Een van de terugkerende thema’s (en belangrijke drijfveer in Kar-Wai’s oeuvre) is nostalgie; het verlangen naar een tijd of plek die niet meer bestaat of nooit heeft bestaan. Vooral de treurnis van dit gegeven overmant veel van Kar-Wai’s melancholische personages. Deze nadruk op het verleden is een van de politiek gekleurde motieven die altijd sterk aanwezig zijn in Kar-Wai’s films. Na 99 jaar zou Hongkong in 1997 losraken van het bewind van de Britten en ‘overgenomen’ worden door de republiek van China. Het dominante regime van China hamerde op assimilatie van de Chinese en Hongkongse cultuur en sprak zich regelmatig negatief uit over de Hongkongse cultuur. Met angst voor de verdwijning van de Hongkongse identiteit en een deadline in 1997, besloten filmmakers en andere kunstenaars eind jaren ‘80 en ‘90 hun vrijheid van expressie te gebruiken om nog snel ongehinderd de Hongkongse identiteit te representeren in hun werk. Kar-Wai drukt dit verlangen naar het verleden en het vasthouden van een identiteit heel volhardend uit in zijn films. Hij visualiseert het belang van tijd zowel heel letterlijk - in de altijd terugkerende klokken - maar ook in zijn creatieve gebruik van temporele editing. Zo is het de oplettende kijker vast opgevallen dat de jurk van Mrs Chan steeds verandert in de restaurant-scene. Kar-Wai wekt hiermee de indruk dat dit etentje misschien wel één van velen is, in plaats van een eenmalige ontmoeting; iets waar je als kijker zelf betekenis uit moet halen.

Kar-Wai laat de nostalgie ook terugkomen in zijn eerbetoon aan de oude Chinese cinema. Zo verweeft hij referenties naar filmklassiekers in de muziek en kostumering, maar ook in het gebruik van oude filmconventies. In oudere Chinese films wordt bijvoorbeeld ingezoomd op de benen van vrouwen als ze aan het nadenken zijn, bij In the Mood for Love gebeurt dit ook. Nostalgie is maar één van de vele terugkerende motieven en visueel intrigerende thema’s die Wong Kar-Wai op briljante wijze verwerkt in zijn films. Zijn oeuvre mag dan wel bestaan uit maar 10 films, uitgekeken raak je nooit; elke herbeschouwing is weer een compleet nieuwe ervaring.