Kedi

In Nederland zijn we niet zo gewend aan het idee van zwerfdieren. Natuurlijk zien we veel honden en katten op straat, maar het komt bijzonder weinig voor dat deze dieren geen baasje of huis hebben. In Istanboel is dat wel anders: de stad telt maar liefst 125 duizend zwerfkatten. Nu zal bij veel mensen de eerste reactie ‘getsie’ zijn, maar in Istanboel wordt er heel anders naar deze katten gekeken. De bewoners van Istanboel zien de katten als onderdeel en zelfs hart van de stad - en de docu Kedi brengt dit prachtig in beeld.

In Kedi volgen we 7 katten en hun ‘baasjes’, die dus eigenlijk geen baasjes zijn maar zich toch geroepen voelen om voor de katten te zorgen. De documentaire werkt gemaakt door regisseur Ceyda Torun en is totaal anders dan wat je zou verwachten van een documentaire over katten. Je leert niet echt iets over katten per se. In plaats van katten-experts interviewt Torun namelijk de bewoners van Istanboel en wat zij ons vertellen zijn geen droge feitjes of geklaag over overlast. Nee, de bewoners van Istanboel zijn juíst groot fan van Istanboel’s katten en vertellen met grote liefde over hoe de dieren kleur geven aan de stad. In principe is Kedi dus vooral eigenlijk een documentaire over pure de liefde en vriendschap tussen mens en dier. Zo is de documentaire niet alleen een ode aan katten, maar ook aan Istanboel en haar bewoners.