Mia Madre

In het pijnlijke maar prachtige drama Mia Madre volgen we Margherita, een filmmaakster die bezig is met een film over de werkende klasse in Italië. Haar visie voor de film is duidelijk: de film moet de werkelijkheid reflecteren en tegelijkertijd ook iets toevoegen aan de Italiaanse samenleving. Volgens Margherita is dat namelijk de rol die cinema zou moeten hebben. Ondanks deze duidelijke visie, loopt het opnemen van haar film niet helemaal soepel. Dit komt deels door de hoofdrolspeler in haar film, de Amerikaanse Barry Huggins (John Turturro), die zich zijn momenten van roem in Amerika beter kan herinneren dan zijn tekst voor de film.

Tegelijkertijd is het ook Margherita zelf die de filmopnames tegenwerkt: terwijl ze in haar film de realiteit probeert te recreëren, verliest zij in haar dagelijkse leven juist het contact met de werkelijkheid omdat haar moeder Ada (Giulia Lazzarini) op sterven ligt. Pijn, ongeloof en machteloze woede voeren de bovenhand in Margherita’s hoofd, terwijl haar lichaam zich staande probeert te houden. De angst om haar moeder te verliezen wordt steeds erger en reëler, maar Margherita blijft ondanks alles doorgaan. Zelfs wanneer realiteit en fictie in haar hoofd niet meer met elkaar lijken te stroken, met als gevolg dat ook wij als kijker niet meer doorhebben of iets in Margherita’s hoofd gebeurt of in de werkelijkheid.

Mia Madre is voor een groot deel gebaseerd op de ervaringen van de bekende Italiaanse regisseur en acteur Nanni Moretti (La Stanza del Figlio). Hij verloor namelijk ook zijn moeder tijdens de opnames van een van zijn films. Moretti snapt dus als geen ander waar zijn personage Margherita door heen gaat - en dat is aan alles te merken. Het resultaat is een ontzettend indrukwekkende film waarin Moretti op een subtiele, maar zeer krachtige wijze de onuitputtelijke kracht van de mens - waarover we ons telkens weer kunnen verbazen - in beeld weet te brengen.