My Sunshine

Must-see, omdat:

• 1. My Sunshine begint als een ode aan kunstschaatsen, maar ontvouwt zich al snel tot iets veel gelaagders: een bedachtzame reflectie op Japanse opvattingen over mannelijkheid, kwetsbaarheid en homoseksualiteit.

• 2. De dialogen tussen de jonge acteurs zijn grotendeels geïmproviseerd. Regisseur Hiroshi Okuyama gaf slechts minimale aanwijzingen op de set, waardoor de scènes heel naturel aanvoelen.

• 3. Het lichtgebruik onconventioneel is voor een Japanse film. Door grote lampen aan één zijde van de ijsbaan te plaatsen en de tegenoverliggende ramen volledig te verduisteren, ontstaat een sterk helder-donker contrast dat het licht bijna tastbaar maakt.

Film feiten

• 1. Regisseur Hiroshi Okuyama is de leerling geweest van de Japanse grootmeester van het tragikomische familiedrama Hirokazu Kore-eda (Shoplifters, Nobody Knows). Dit is ook terug te zien in zijn stijl.

• 2. My Sunshine speelt zich af in 2001, het jaar waarin regisseur Okuyama zelf kunstschaatste. Hij werd niet verliefd op de sport zoals Takuya, Okuyama deed het namelijk alleen omdat zijn oudere zus ook kunstschaatster was, maar kreeg wel te maken met dezelfde pesterijen. Het hardnekkige idee dat kunstschaatsen alleen voor meisjes is, ziet hij in Japan inmiddels wel langzaam afnemen.

• 3. De jonge hoofdrolspelers komen rechtstreeks van de ijsbaan. Keitatsu Koshiyama (Takuya) stond al onder contract bij een agentschap en was snel gecast. De rol van Sakura bleek moeilijker te vervullen: ‘Toen we niemand konden vinden, hebben we flyers opgehangen bij verschillende schaatsbanen in Japan. Gelukkig meldde Kiara Takanashi zich uiteindelijk.’

“Vind je het leuk, een jongen een meisjessport te laten doen?”