Italiaanse films kunnen naadloos de verbinding leggen tussen de privésfeer en de maatschappelijke context, waar die privésfeer door beïnvloed wordt.

Zo sprak Hedy d’Ancona over de film C’è Ancora Domani. Dat het persoonlijke en het politieke verweven zijn met elkaar weet ze maar al te goed. ⁠D'Ancona (1937) is al decennialang het boegbeeld van het feminisme in Nederland. Haar ideeën en acties op het gebied van emancipatie hebben een blijvend effect gehad op de samenleving waar we nu in leven.

Hedy d’Ancona richtte samen met feministe Joke Smit de feministische organisatie “Man Vrouw Maatschappij” op, ze was minister van VWS en hoofdredacteur van het feministische tijdschrift Opzij. Haar levenslange toewijding aan de strijd voor gelijke rechten tussen mannen en vrouwen maakte Hedy D’Ancona natuurlijk een buitengewoon geschikte curator voor deze film!

Een portret van de moeder-dochter band in een sterk patriarchale samenleving: Lingui, The Sacred Bonds laat zien hoe vrouwen naast elkaar kunnen blijven staan, zelfs wanneer het systeem waarin ze leven er alles aan doet om dat te voorkomen.

Mandy Woelkens, die naast presentatrice ook hoofdredacteur was van LINDA.meiden, cureert deze film voor Cinetree. De band tussen de vrouwen onderling is voor Mandy het grote thema van Lingui, The Sacred Bonds. Ze ziet in haar eigen leven hoe belangrijk het is dat vrouwen elkaar ondersteunen en elkaar versterken.

Ze nodigt je uit om tijdens het kijken van de film eens bij jezelf te rade te gaan, door jezelf te vragen: “waar zou ik verbinding kunnen zoeken, en met wie?”.

Als er iemand de boodschap van de film Una Mujer Fantástica begrijpt, is het wel Alejandra Ortiz. Deze inspirerende Mexicaanse schrijfster en trans-activiste vluchtte uit Mexico vanwege de transfobie die ze daar meemaakte. Onder andere vanwege haar enorme inzet om de positie van transvluchtelingen te verbeteren werd ze verkozen tot Harper’s Bazaar Woman of the Year 2024.

Als schrijver publiceerde ze in 2022 het autobiografische boek “De waarheid zal me bevrijden”, waarin ze haar zoektocht naar een veilig bestaan en de asielprocedure in Nederland beschrijft. In Una Mujer Fantástica, die Alejandra cureert, volgen we Marina, een transvrouw uit Chili die haar geliefde verliest. In het proces van rouw komt de transfobe wereld waarin ze leeft steeds pijnlijker naar de voorgrond. We zien de strijd die Marina voert om haar identiteit bestaansrecht te geven in een discriminerende wereld.

Ruth Bader Ginsburg was een absolute pionier in het Amerikaanse rechtssysteem. Door haar werk als rechter op het Hooggerechtshof hebben generaties vrouwen én mannen meer gelijkheid gekregen in de wet. Dat 'The Notorious RBG’ op haar eigen manier een weg baande door de mannelijke juridische wereld, vindt curator Roos Moggré zeer bewonderenswaardig.

Roos Moggré is televisiepresentator bij EenVandaag en zet zich in voor het bespreekbaar maken van seksisme. Zo was ze een van de mensen die zich uitsprak over de misstanden bij WNL. Ook schrijft ze columns voor de LINDA.

Schrijver Tatjana Almuli werkte al eerder mee aan de Cinetree Original-documentaire Grief is love in a heavy coat. De moeder-dochterband en het verwerken van verlies zijn grote thema’s in Almuli’s geschreven werk en komt terug in haar roman Ik zal je nooit meer.

Tatjana cureert voor Cinetree de Oscar-winnende film Four Daughters. In deze film volgen we de Tunesische Olfa en haar dochters. Olfa heeft vier dochters, waarvan er twee nog bij haar wonen. De andere twee hebben gekozen voor een ander pad, waardoor ze zich hebben losgerukt van de familie. Het gapende gat dat overblijft in een gezin waarvan twee dochters zijn verdwenen, is pijnlijk voor de hele familie. Deze twee dochters worden gespeeld door actrices, waardoor de film een hybride vorm heeft gevonden tussen speelfilm en documentaire.

Als oprichter van Cinetree zijn verhalen onderdeel van Hanna Verboom’s DNA. Het belang van film als verhalenverteller staat centraal bij Hanna. Zo ook de verhalen over het moederschap, zoals we kunnen zien in Madres Paralelas. Naast haar fulltime toewijding aan Cinetree is Hanna mama van twee (bijna drie!) prachtige kinderen.

Wat Hanna zo waardeert aan regisseur Pedro Almodovar’s visie in deze film, is dat hij ruimte geeft aan de trauma’s die eerdere generaties hebben meegemaakt. In dit geval zet hij op indringende wijze de enorme generationele impact van de Spaanse burgeroorlog tegenover het intieme, familiaire gevoel van de twee moeders. “Het helen van dat trauma staat haaks op het verhaal van de twee moeders”.