In gesprek met Gaite Jansen over haar korte debuutfilm Beast

Hoe was het om als actrice voor het eerst aan de andere kant van de lens te staan?

‘‘Heel erg leuk! Ik had van tevoren een vermoeden dat ik het leuk zou gaan vinden, maar ik had in mijn wildste dromen niet verwacht dat ik het ZO leuk zou vinden! Ik hoop dat ik het nog vaak mag ervaren in mijn leven.’’

Wat ontstond er eerder: de droom om te regisseren of het verhaal van jouw korte debuutfilm Beast?

‘‘De droom om te regisseren. Hoe meer ik opgroeide binnen de filmwereld, hoe meer ik dacht: ik wil zelf ook graag maken. Ik vind spelen fantastisch en ik kan me op dit moment niet voorstellen dat ik daar ooit helemaal mee zou stoppen, maar het maken heeft me altijd aangesproken. Als actrice leef je je in, in de visie van een regisseur om vervolgens samen die visie zo goed mogelijk tot leven te laten komen. Als regisseur is het jouw visie die, in samenwerking met de volledige cast en crew, tot leven komt. Daarom vond ik het belangrijk dat ik pas iets zou maken als ik zeker wist dat ik een helder beeld had over wat ik wilde vertellen en hoe precies. Beast is daar de eerste uitwerking van.’’

De film heet Beast, wat is volgens jou de de definitie van een beast?

‘‘Letterlijk betekent ‘beast’, beest natuurlijk. Wat ik daar in deze film mee bedoel is een gevoel alsof je van binnen continu een ‘beest’ moet onderdrukken. Iets in je buik wat honger heeft. Wat om je aandacht vraagt. Wat niet binnen de lijntjes kleurt. Wat onaangepast is.’’

Waarom dit verhaal? Zit er 'iets' van jezelf in deze film?

‘‘Zeker. Ik denk dat in alles wat ik speel, schrijf of maak wel iets van mezelf zit. Het gevoel waar Beast omheen gemaakt is, is het gevoel van zo hartstochtelijk naar iemand verlangen dat je jezelf zou willen opvullen met die persoon. ’’

''Ik wil niet eten, ik wil jou.'' De hoofdrolspeelster verkiest eten van de ander boven eten van voedsel, een basisbehoefte. Ze lijkt te leven op de liefde. Is dit iets wat jij herkent of waarom fascineert dit jou?

‘‘Ik vind de liefde iets heel bijzonders omdat het eindeloos gelaagd is. In Beast vond ik het leuk om te spelen met het concept ‘honger’. Het gevoel dat je letterlijk niet kunt eten omdat je maag te vol zit van verlangen. En tegelijkertijd het gevoel dat je honger onstilbaar is omdat je je continu wilt vullen met de persoon in kwestie. Die paradox trok mijn interesse.’’

Er zit weinig dialoog in deze film, maar ik voel wel heel veel. Bijna zoals bij Joost van Ginkels 170 HZ voelt deze film heel zintuiglijk. ik had constant een zenuwachtig, beklemmend gevoel. Waarom heb je hiervoor gekozen en hoe heb je dit gecreëerd?

‘‘Ah joepie! Ik ben blij om dat te horen. Ik denk dat dat voornamelijk komt doordat ik zelf dingen heel zintuigelijk ervaar. Ik ervaar zelden iets door enkel woorden. Het hoofdpersonage in Beast ervaart wat ze voelt heel sterk. Dat zit niet alleen in woorden. Dat is een volledige ervaring. Ik wilde de korte film graag zo aanvliegen, als een volledige ervaring. Het geluid bijvoorbeeld, is een van mijn lievelings onderdelen van de film. Omdat geluid zo mooi en onverklaarbaar onder je huid kan kruipen wilde ik graag dat geluid een groot onderdeel van de vertelling werd.’’

De film heeft sowieso een erg karakteristieke stijlkeuze, hoe ben je tot die keuze gekomen?

‘‘Om opzoek te gaan naar de stijl van de film heb ik veel andere films gekeken en ben ik samen met Dionne Cats (DOP) aan de slag gegaan om de juiste beelden te vinden voor deze vertelling. Zo kwamen we er bijvoorbeeld op dat we 4:3 wilde draaien (vierkant beeld), om het geheel nog beklemmender te maken en het eenzame gevoel van het hoofdpersonage daarbinnen nog beter weer te geven. Het gevoel alsof haar (relatief lege) appartement de volledige wereld is, alsof er geen uitweg is.’’

Wat voor films kijk je dan vooral? Wie zijn jouw grootste inspiratiebronnen?

‘‘Ik denk dat dat verschilt per film of project. Voor Beast haalde ik inspiratie uit bijvoorbeeld Midsommar van Ari Aster, Black Swan van Darren Aronofsky, maar ook de films van Wong Kar-Wai en Gaspar Noé diende als perfecte inspiratie. Ook zijn er voorstellingen die me zo geraakt hebben dat ze altijd een inspiratie zullen zijn, zoals Het Temmen van de Feeks, en La Voix Humaine.’’

Had je zelf eigenlijk in deze film willen spelen als 'ie niet van jou was?

‘‘Misschien wel. Dat had er een beetje aan gelegen wie de regisseur en de DOP waren geweest, haha.’’

En nu... wat wordt het volgende project? Kunnen we meer verwachten binnen hetzelfde genre of wil je iets totaal anders maken?

‘‘Ik heb een korte film liggen die in principe klaar ligt om gemaakt te worden en heb een hoop in de lucht hangende ideeën die ik graag naar de grond wil trekken. Ik weet niet precies onder welk genre Beast valt (ik hoorde later horror/thriller wat echt grappig is want dat kijk ik zelden tot nooit). Vrouwelijk verlangen is een thema waar ik geloof ik wel specifieke belangstelling voor heb. Hoe zich dat de volgende keer precies vorm gaat geven weet ik nog niet.’’

Als je één acteur zou mogen kiezen (van over de hele wereld) voor je nieuwe film: wie zou je dan kiezen?

‘‘Dat ligt er echt aan wat de rol zou zijn. Ik zou bijvoorbeeld Tilda Swinton kunnen noemen omdat ik ervan overtuigd ben dat zij nagenoeg alles kan spelen. Maar ik ben op dit moment heel erg gecharmeerd van Margaret Qualley, zij lijkt op een personage die ik aan het schrijven ben die in mijn hoofd erg op haar lijkt.’’

En om af te sluiten met een dilemma, je moet kiezen! Nooit meer acteren... of nooit meer regisseren…

‘‘Hahaha! Dan zou ik op zoek moeten gaan naar rollen waarin ik een regisseur speel en vervolgens HEEL VEEL ervaringsresearch gaan doen.’’

Klik hier om Beast te zien.