170 Hz

“Een paar jaar geleden fietste ik langs een grote groep mensen op de Stadhouderskade in Amsterdam, toen ik me opeens realiseerde dat er iets niet klopte. Ik hoorde niets," aldus regisseur Joost van Ginkel. "Toen ik verbaasd afstapte, bleek het een groep doven te zijn die voor het dovenontmoetingscentrum stond. Ik heb een poos naar ze staan kijken en dacht: "wat een prachtige taal is dat, gebarentaal. Die ga ik gebruiken voor een film."

De 40-jarige Joost van Ginkel werkte 12 jaar als televisiemaker toen hij in 2008 in eigen beheer de korte film Zand maakte - die meteen werd geselecteerd voor het filmfestival in Venetië. In zijn poëtische liefdesfilm 170 Hz spreken de acteurs alleen in gebarentaal. De film leunt op een intrigerende muziek- en geluidstrack en sterke beeldtaal.

"Natuurlijk hebben veel mensen me gevraagd of ik dat nou wel zou doen - overigens geen mensen van het Filmfonds of de VPRO. Maar andere vertrouwelingen vroegen zich wel af hoe dat nou moest, 90 minuten zonder spraak. Maar daar was ik helemaal niet bang voor. Omdat je alleen de mimiek en de energie hebt, wordt het meteen poëtisch. Bovendien heb je meteen een instrument om in een heel aparte sfeer te komen. Maar het was eerder een gevoelsmatige keuze dan een beredeneerde."

“Wat ik me misschien niet voldoende heb gerealiseerd, is dat alle gebaren altijd goed te zien moeten zijn. Je kunt niet een taal lenen en vervolgens zeggen: de film is alleen voor horenden. Doven, of mensen die gebruik maken van gebarentaal, moeten hem kunnen volgen. Dat moet. Dus alles klopt in de film. Twee dove jongeren, Mariko van der Garde en Serhat Agacan, hebben het script gelezen en zijn maandenlang als gebarentaal- coach en medevertalers betrokken geweest bij 170Hz. En ook op de set waren ze tijdens de opnamen aanwezig.

Maar vervreemdend, ja, dat is wel zo. Alles is net een beetje té: de decors, de kleding. Voor mijn gevoel klopt het als geheel. Het maakt de film grimmig, groots, en romantisch. Een duister liefdesverhaal. Ik heb tien jaar lang zo'n beetje alle films gezien die uitkwamen. En ik vond het fijn als ik iets zag wat ik nog niet gezien had, of iets voelde wat ik nog niet had gevoeld. Dat is cinema voor mij. Daar wil ik wel een kaartje voor kopen."