Blue Jasmine

Disclaimer: deze film is geregisseerd door een maker die beschuldigd is van seksueel overschrijdend gedrag. Vanwege het inspirerende werk van alle andere crew- & castleden kiezen wij ervoor om de film wel te vertonen. Klik hier om meer te weten over de disclaimer.

Zelfs de meest gelukkige, succesvolle en zelfverzekerde mensen kunnen van hun voetstuk vallen. Het ene moment drink je champagne in een privé vliegtuig, het andere sta je in een buitenwijk van San Francisco met de bezittingen die je over hebt in een aantal koffers. Wanneer Jasmine’s man plotseling wordt opgepakt voor grootschalige fraude, staat ook zij binnen de kortste keren op straat. Voor het eerst in jaren moet ze op zoek naar hulp.

Maar steun kan ver te zoeken zijn als je in je verwende en egoïstische bestaan alle anderen achter je hebt gelaten. Jasmine’s aftocht uit de hoogste lagen van de samenleving heeft haar teruggebracht tot een leeg omhulsel van de vrouw die ze eerst was. Ze kampt met paniekaanvallen en oncontroleerbare angst. Toch is er maar één iemand die haar in deze staat te hulp schiet; haar zusje Ginger.

Ondanks jaren van verwaarlozing en schaamte voor het armzalige bestaan van haar zus, trekt Jasmine bij Ginger en haar twee zoons in. Deze eerste momenten worden gekenmerkt door ontkenning en verwarring. Blue Jasmine legt zorgvuldig vast hoe complete hopeloosheid angst kan doen oplaaien tot ongekende hoogtes. Zowel Jasmine als Ginger weten niet goed hoe ze ermee om moeten gaan.

Hiermee representeert de film een belangrijk kenmerk van een kwetsbaar en gebroken brein; er is geen eenvoudig medicijn. Jasmine lijkt eerst te streven naar ontkenning als remedie. Ze probeert koste wat het kost haar oude leven terug te krijgen. Ze liegt over haar verleden en tovert een ongemeende glimlach op haar gezicht. Maar al snel stroomt de angst door de scheuren in haar harnas naar binnen en wordt ook haar nieuwe bestaan gekenmerkt door paniek.

Zo geeft Blue Jasmine een kijkje achter de schermen van de realiteit van mentale stoornissen. De film laat zien dat een kwetsbaar brein geen plek is waar alleen maar schaduwen en schimmen te vinden zijn, maar juist een plek waar elke dag een strijd wordt gevoerd met de eigen gedachten. Een strijd die op sommige dagen wordt verloren, maar ook keer op keer zonlicht binnen kan laten.