Les Amours Imaginaires

Stel je voor dat je dé perfecte partner ontmoet. Hij of zij is welgemanierd, knap, oprecht, intelligent, ruimdenkend; eigenlijk perfect. Je kunt niet anders dan verliefd worden. In je hoofd fantaseer je over lange wandelingen op het strand en romantische diners. Maar voor je jezelf in je dromen kan verliezen, valt de werkelijkheid met de deur in huis.

In Les Amours Imaginaires vallen Marie en Francis voor dezelfde perfecte jongen; Nico. Ze moeten niet alleen zijn liefde delen, maar komen er langzaamaan ook achter dat zelfs Nico zijn gebreken heeft. Toch proberen de twee uit alle macht zijn aandacht voor zich te winnen. Verblind door jaloezie hebben ze allebei niet door dat Nico geen interesse in ze heeft. Hij houdt ze om hun aandacht en liefde aan een lijntje, maar geeft ze er niets voor terug.

De idealistische verbeelding van liefde in films legt de lat hoog voor de werkelijkheid. Les Amours Imaginaires schudt ons wakker uit deze illusie en laat zien dat echte liefde vaak rommeliger en pijnlijker is dan we het ons voorstellen. Toch gaan we, net zoals de personages in Xavier Dolans film, constant op zoek naar de perfecte romance. Francis is er allang achter dat Nico niet de jongen is die hij zich had voorgesteld, maar toch probeert hij elke interactie te romantiseren. Op één van Nico’s drukke en rommelige feestjes lijkt een aangeschoten Marie hem te verwarren met een Grieks marmeren standbeeld. Deze vergelijking geeft aan dat Marie’s perceptie van Nico niet realistisch en menselijk is. Haar beeld van zijn perfectie is statisch en tijdloos, terwijl Nico een beweeglijk en veranderlijk mens is.

Les Amours Imaginaires laat weinig steken vallen; van de aanstekelijke soundtrack tot Stéphanie Anne’s melancholische cinematografie. Maar de echte ster van de show is toch wel de gedetailleerde en poëtische dialoog. Dolan trekt keukentafelgesprekken volledig uit hun context en schotelt ze aan ons voor als een serie gedichten zonder begin of einde. Het enige motief wat in deze scènes doorsijpelt is de chaos van liefde. Zo geeft de film je het gevoel dat je meekijkt achter de schermen van perfectie, op het slagveld waar echte liefde wordt uitgevochten.