Paterson

In een wereld waarin alles sneller, spannender, opvallender en succesvoller moet, vergeten we nog wel eens stil te staan bij hoe goed we het eigenlijk al hebben. Vaak genoeg zijn we niet tevreden met wat we bereikt hebben of waar we staan in ons leven - maar waarom eigenlijk niet? Zit geluk of tevredenheid nou echt in de mijlpalen die je bereikt? Wij denken dat, of je nou bezig bent met een opleiding, je eerste serieuze baan, je tiende serieuze baan of gewoon even thuis zit, elke fase er een is om te waarderen en om tevreden over te zijn. Paterson laat je inzien waarom.

Paterson bekijkt de wereld namelijk met een andere blik dan we gewend zijn. Op het eerste oog is Paterson (Adam Driver) ‘maar’ een eenvoudige buschauffeur, in wiens leven geen extreme of spannende gebeurtenissen voorkomen. Toch is hij volstrekt tevreden met zijn routineuze bestaan: hij ziet het poëtische van het dagelijks leven en gebruikt dat als vorm van zelfexpressie. Niet om het dagelijks leven draaglijk te maken, maar om de schoonheid van dat dagelijks leven uit te drukken. Want juist in zo’n routineus, voortkabbelend bestaan gaat de schoonheid van het kleine en onopvallende opvallen.

Regisseur Jim Jarmusch zei eens: ‘het leven heeft geen plot, dus waarom een film wel?’. Dat deknbeeld heeft hij in Paterson perfect weten door te voeren. De film is een opeenvolging van mooie, liefdevolle en geestige observaties die geen moment verveelt. Zoals curator Minne Koole zei, laat Paterson je een stap terugnemen en genieten van alle dingen die er al zijn. De liefdevolle blik die Paterson heeft op de wereld en het dagelijks leven, is er ten slotte een die iedereen goed zou doen.