Everybody Loves Touda

Must-see, omdat:

• 1. Filmmakers Nabil Ayouch en Maryam Touzani (Adam, The Blue Caftan) zich met deze film opnieuw verzetten tegen hardnekkige patriarchale structuren in Marokko. Ze vieren hun vrouwelijke hoofdpersonages als symbool van kracht en verzet, maar laten ook ruimte voor zachtheid: in de empathische mannen rondom Touda schemert de mogelijkheid van verandering.

• 2. De opzwepende muziek en de ronduit magnetische Nisrin Erradi (Touda) de film naar een hoger niveau tillen. Haar spel, zang en dans bruisen van emotie en authenticiteit, ze ís Touda, en je gelooft haar elk moment.

• 3. Het briljante camerawerk van Virginie Surdej (ook achter de camera voor Adam en The Blue Caftan) je elk hoogte- en diepte­punt in Touda’s leven laat voelen. Haar lens ademt mee met de personages: intiem, poëtisch en vol nuance.

Film in feiten

• 1. De film is geworteld in de muzikale traditie van de Aita. Volksmuziek uit het Marokkaanse platteland, gezongen in het Darija (Marokkaans Arabisch) en Tamazight (Berbers) door vrouwen die shikhat worden genoemd, begeleid door mannelijke muzikanten op viool en percussie.

• 2. Nisrin Erradi volgde ruim anderhalf jaar intensieve zangtraining om zich de traditionele zangstijl eigen te maken, wat haar optredens in de film een natuurlijk en doorleefd karakter geeft.

• 3. Deze film was de officiële inzending van Marokko voor de Academy Awards in de categorie ‘Beste Internationale Feature Film’.

“I’m not a whore, I’m a singer ”