Parched

Inmiddels zijn de protesten in Iran, die zijn begonnen na de dood van de 22-jarige Koerdische Jina (Mahsa) Amini omdat zij haar hijab niet correct droeg, al vier weken bezig. Al wekenlang gaan (voornamelijk) vrouwen met gevaar voor eigen leven de straat op in Iran om te demonstreren voor zeggenschap over hun eigen lichaam en vrijheid om te doen en laten (en dragen) wat zij willen. Ook internationaal gezien breken er protesten uit over de gewelddadige en afschuwelijke situatie in Iran. Over de hele wereld komen vrouwen bij elkaar om hun stemmen te laten horen en zien we een nieuwe vorm van protest; het afknippen van haar. Vrouwen van over de hele wereld knippen – bijvoorbeeld live op sociale media of tijdens belangrijke speeches - hun haar in solidariteit met de protesten in Iran af. Een emotionele en krachtige protestactie, die ook in de aangrijpende Indiase film Parched in de slotscène wordt gebruikt om de gehele film samen te binden.

Parched werd gemaakt in 2015 en heeft daarom in principe weinig te maken met wat er nu aan de hand is in Iran of de rest van de wereld. Tenminste dat zou je denken, maar helaas is de realiteit anders. De protesten in Iran en het Indiase drama Parched gaan namelijk over zeggenschap voor vrouwen over hun eigen lichaam, gewoonten, kledij en blijf zo maar doorgaan. Zowel de protesten als de film gaan over gelijkheid tussen genders en over het stoppen van al het (seksuele) geweld tegen vrouwen. Dit zijn helaas thema’s die al eeuwenoud zijn en waarvoor wij vrouwen opnieuw en opnieuw moeten blijven vechten. Parched brengt dit op een speciale manier in beeld, omdat de film in typische Bollywood-stijl gemaakt is, met felle kleuren, opbeurende muziek en dramatische close-ups. Een tegenstrijdige combinatie, die juist door diens contrasten de gruwen van de situatie nog duidelijker maakt.

In Parched staan vier vrouwen centraal uit een dorpje op het Indiase platteland; Rani, Janaki, Lajjo en Bijli. Alle vier strijden zij op hun eigen manier met de moeilijkheden van vrouw-zijn op een nogal conservatieve plek. Van mishandeling, tot onterechte veroordelingen en uithuwelijking aan vreselijke jongens, alle vier hebben hun eigen verhaal maar het feit dat ze vrouw zijn bindt hen en zorgt voor een krachtige band die niemand kan breken. Parched won met haar kleurrijke beelden en treurige verhaal vele prijzen op diverse Indiase filmfestivals over de hele wereld en is vooral in het licht van de huidige situatie in Iran extreem relevant om te kijken. De slotscène is weliswaar een van de weinige hoopvolle momenten, maar wel een die zó krachtig is dat je er nog lange tijd op kan teren.