The Angels' Share

The Angels’ Share begint in de rechtbank, een plek die hoofdpersonage Robbie niet onbekend is. Hij wordt veroordeeld tot een taakstraf, waar hij vergezeld wordt door Albert, Mo en Rhino. Alle vier zijn ze opgegroeid in het criminele milieu van Glasgow, en zitten vanwege een verscheidenheid aan incidenten in hetzelfde schuitje. Alles verandert wanneer Robbie zijn talent voor verfijnde smaak ontdekt, waarmee hij al snel geliefd raakt in de wereld van de Schotse whisky. De gezellige, ietwat onhandige vriendengroep reist vervolgens door Schotland om elitaire whiskyveilingen bij te wonen – al dan niet met de beste intenties. De uitzichtloze situatie van werkloze jongeren in Groot-Brittannië wordt ingeruild voor een vrolijke en humoristische roadtrip.

We kennen Ken Loach van zijn sociaal-realistische drama’s waarin hij sociaal-maatschappelijke problemen en misstanden aan de kaak stelt. Zoals zijn meest recente film Sorry We Missed You, waarin hij het verhaal vertelt van de Britse pakketbezorger Ricky. Ricky probeert zijn gezin staande te houden, maar de werkdruk wordt al gauw te hoog en hij raakt verstrikt in allerlei protocollen die het hem bijzonder lastig maken. Eén ding is zeker: niemand zal ooit nog hetzelfde kijken naar pakketbezorgers kijken na het zien van deze film. Met The Angels’ Share gooit Loach het echter over een andere boeg. Het interessante plot begint als een sociaal drama, waarbij de personages door middel van een mozaïekvertelling worden geïntroduceerd voordat ze bij elkaar komen. Terwijl Robbie zich ontwikkelt van agressieve crimineel tot slimme ondernemer, lijkt het genre met hem mee te ontwikkelen. Langzamerhand verandert de film in een komedie waar humor de boventoon heeft. Wel blijft het een film van Ken Loach; de geëngageerde boodschap kan niet uitblijven. Werkloosheid onder jongeren in Groot-Brittannië is nog steeds een groot probleem. Daar kan acteur Paul Brannigan, die de rol van Robbie vertolkt, als geen ander over meepraten. Hij groeide zelf ook op in Glasgow, waar hij op jonge leeftijd betrokken raakte bij gewelddadige en criminele acties van de jeugdbendes in zijn wijk. Voor hem was dit project dan ook een manier om te ontsnappen uit zijn eigen uitzichtloze situatie, en tegelijkertijd zijn verhaal te kunnen vertellen. Hij zag deze rol als een nieuwe kans – en die heeft hem ver gebracht. Zo vertelt hij lacherig in een interview hoe zijn moeilijke verleden hem toch mooi een tripje naar Cannes heeft opgeleverd, waar The Angels’ Share in de prijzen viel.

Veel situaties in deze film lijken net iets te veel gebaseerd op toevalligheden; zoals het moment dat een fles enorm (enorm!!) dure whisky sneuvelt wanneer ze proosten, maar het zijn die slapstickachtige scènes die de humor toevoegen. Net als de stereotyperende personages die uitgroeien tot karikaturen. Het zijn de sukkelige opmerkingen van de über-domme Albert die het verhaal vlot en luchtig houden. De manier waarop hiermee gespeeld wordt is dan ook de kracht van de film.

Het mooie ronde verhaal (inclusief happy end) lijkt haast een sprookje, en dat is het misschien ook wel. Voor veel jongeren uit hetzelfde milieu is de situatie namelijk een stuk minder hoopvol. The Angels’ Share geeft een stem aan die kansarmen in de Britse samenleving. Ken Loach bewijst dat ook dit genre zich uitstekend leent om problematiek aan de kaak te stellen, al zal de film in eerste instantie vooral een glimlach op je gezicht toveren.