Burning

Vorige week ging de 75ste editie van het Cannes Film Festival van start! Naar wie gaat dit jaar de Palme d’Or? Welke regisseur wordt gecanceld vanwege een controversiële uitspraak? En welke film kan zijn lofzang negen maanden vasthouden tot de volgende editie van de Oscars? Om je klaar te stomen voor twee fenomenale weken nemen we een klein sprongetje terug in de tijd naar Cannes 2018, waar Lee Chang-dong zijn laatste film Burning presenteerde voor een gewillig publiek. Winnaar van Cannes’ International Critics prijs en genomineerd voor de Gouden Palm; Burning is meer dan zeker je tijd waard, of je nou een Cannes fanaat bent of gewoon even een hele toffe film wil kijken.

De Koreaanse filmmaker Lee Chang-dong (tevens een oude bekende op Cannes) leverde met Burning zijn eerste film op in acht jaar tijd. Ondanks dat veel grote filmmakers erom bekendstaan veel ruimte tussen hun projecten laten, leek Chang-dong zich stil te houden vanwege het grote politieke schandaal rondom de filmindustrie in Zuid-Korea. Na het politieke einde van president Park Geun-hye in 2016 kwamen er allerlei geheime politieke documenten boven water, zoals een blacklist bestaande uit namen van onder andere “te linkse” of “anti-overheid” filmmakers. Het werk van creatieve individuen werd gecontroleerd en zelfs tegengehouden door weigering van financiële steun vanuit de overheid. Alhoewel Chang-dong later getuigde dat zijn lange afwezigheid hier niets mee te maken had, heeft deze ontwikkeling wel degelijk invloed op hem gehad. Voor Chang-dong, die in tegenstelling tot zijn mede internationaal succesvolle collega’s altijd standvastig in eigen land films is blijven maken, kwamen deze politieke tegenwerkingen extra hard aan en ze veroorzaakten veel gevoelens van woede en frustratie. Deze woede zet Chang-dong met Burning om in kunst.

Burning is geen directe sneer naar de overheid, maar een vertaling van zijn woede over de onrechtvaardigheden tegen de jongerengeneratie. Het is de eerste generatie die het slechter heeft dan z’n ouders; financiële en ecologische zekerheid maken dat deze jongeren een erg kwetsbare toekomst tegemoet gaan. Chang-dong verbeeldt een universeel probleem dat alleen maar aan het groeien is. Kansenongelijkheid en prestatiedruk voeden de vlam van boosheid - een vlam die in Burning onontkoombaar verandert in een allesvernietigend vuur, met alle gevolgen van dien.