Hunger

Bobby Sands stierf na 66-dagen hongerstaking. Hij was toen 27 jaar oud en lid van de IRA. Hoewel we momenteel in tumultueuze tijd leven waarin er vele ideologische botsingen zijn lijkt het zo ver weg dat iemand op dusdanige wijze aan zijn idealen vasthoudt en de erkenning ervan op zo’n manier afdwingt dat dezedie zijn omgeving geen direct geweld aandoet. In 1981 had de IRA natuurlijk een goed aantal moorden en bomaanslagen onder hun gordel, maar het verzet dat in de celblokken plaatsvond weerklonk harder dan menig explosie.

Laat het aan regisseur Steve McQueen jou, de kijker, de fysikaliteit van dit alles te laten ervaren. Een close-up van een doorligwond prikt op je eigen lijf, de rillingen gaan van Michael Fassbender’s lijf over het jouwe, de pislucht uit celblok H zal na het aflopen van de film in je neus blijven hangen. McQueen drukt (zoals hij later met Shame ook deed) een behoorlijke mal op het verhaal maar wel een die juist in haar rigiditeit ruimte geeft aan de lijfelijkheid van dit verhaal. Zoals curator Ivo van Hove uit de doeken doet is Hunger een uiterst belangrijke film: het is een toonbeeld van filmische kunde én maatschappelijke relevantie.