Sur Mes Lèvres

Snelle shots, rake geluidseffecten en een intrigerende soundtrack; de perfecte mix voor een bloedstollende misdaadfilm! Maar Sur Mes Lèvres is veel meer dan alleen een misdaadfilm. De originele thema’s en boeiende hoofdpersonages geven een extra dimensie aan deze strakke Franse film. In Sur Mes Lèvres ontmoeten we de slechthorende Carla (Emmanuelle Devos), wiens saaie bestaan als onopvallende secretaresse nieuw leven in wordt geblazen wanneer ze ex-gedetineerde Paul als assistent aanneemt. De twee besluiten elkaar te helpen wanneer Carla hogerop in haar werk wil komen en Paul zijn benarde ex-criminele leven makkelijker wil maken door te stelen van zijn veeleisende oud-werkgever. Carla’s liplees-talent komt goed van pas bij het onderscheppen van illegale “transacties” en vormt al snel een vitaal onderdeel van Paul’s exit-strategie.

De (aanvankelijk) verschillende belangen geven ons niet alleen een inkijkje in de gedachten van de personages, maar de langzaam tegemoetkomende beweegredenen laten ook de voorzichtige ontwikkelingen van beiden zien. Het duo weet wat ze wil, en ook al is hun uitwerking vaak verre van vlekkeloos, hun hardhoofdigheid zorgt wel voor de cruciale “no surrender” attitude. De gelijkwaardigheid in de karakters voelt verfrissend, juist door de onderlinge verschillen. Paul mag dan wat ruw en ongemanierd overkomen, hij probeert wel goed te doen op zijn eigen manier. En Carla, die zich door het leven beweegt als weggecijferde huismus, laat niet over zich heen lopen wanneer het er echt toe doet. De personages blijven boeien door de ijzersterke en aandachtige vertolkingen. Het af en toe simpele maar effectieve misdaad-plot werkt dankzij de sublieme acteerprestaties van de twee hoofdrolspelers. De complex opgebouwde chemie tussen Carla en Paul is (naast deze toffe acteerprestaties) te danken aan de regie en het script van filmmaker Jacques Audiard.

“Cool” is een vaak terugkerend begrip wanneer je Sur Mes Lèvres regisseur Jacques Audiard opzoekt. Of dit nou gaat om zijn uitgebreide filmografie (o.a. De Rouille et d’os, Dheepan, Un Prophète) of over de man in kwestie, “cool” lijkt een terugkerend thema. Met zijn sterke aanwezigheid binnen het Franse filmlandschap zoekt Audiard de definitie van de hedendaagse auteur op. Hij weet wat hij wil zeggen met zijn films en hij weet wat hij maakt - of zijn publiek het hiermee eens is of niet, doet er voor hem niet toe. De zelfverzekerdheid en onmiskenbare “coolheid” schijnt door in zijn filmografie, bestaande uit moderne misdaadfilms met gelaagde, gedurfde en sexy personages. Audiards mix van internationale invloeden op zijn - bij uitstek Franse films - doet zijn gebruik van het genre inhoudelijk altijd excelleren. Sur Mes Lèvres mag dan Audiards later ontwikkelde nuance wat missen, de film visualiseert duidelijk de regisseurs’ eigenzinnige en coole filmische blauwdruk.