Writing with Fire

“Overal zijn het de vrouwen die het grootste onrecht wordt aangedaan. Ik snap dit leven niet. Soms voelt het alsof het zondig is om als vrouw geboren te zijn. Eerst is ze een belasting voor haar ouders en daarna wordt ze de slaaf van haar echtgenoot.”

Misschien voelen deze woorden wat intens aan om mee te beginnen. Misschien doen ze zelfs wel pijn en willen we ze eigenlijk niet horen. In Europa is het voor de meeste vrouwen namelijk redelijk makkelijk om de realiteit van vrouw-zijn te onderdrukken. Wij kunnen wegkijken of soms zelfs doen alsof vrouwenhaat niet bestaat. Ondanks dat het ook hier absoluut niet altijd makkelijk is, is het namelijk niet zo erg als in andere delen van de wereld. Dit is waar, maar daarom hebben wij juist wél de taak te luisteren en te kijken naar dit soort verhalen en te strijden voor de rechten van vrouwen overal. Het kijken van deze meedogenloze documentaire over de positie van vrouwen en andere minderheden in sommige delen van India, is daarom – voor iedereen die het aankan en er op dit moment ruimte voor heeft – een absolute aanrader. Niet alleen brengt het nieuwe onrechtmatigheden naar voren waar velen van ons waarschijnlijk weinig vanaf weten, maar ook laat het zien hoe krachtig vrouwen zijn en hoe belangrijk het is dat we allemaal voor elkaar opstaan.

Writing With Fire werd genomineerd voor een Oscar en won prijzen op o.a. IDFA en Sundance. Internationaal gezien werd de film dus hooggeprezen en dat is niet zonder reden. Deze documentaire, gemaakt door Rintu Thomas en Sushmit Ghosh, is namelijk bijzonder op meerdere vlakken. Ten eerste brengt de docu het buitengewone verhaal van een groep vrouwelijke journalisten uit de laagste Indiase kaste, de Dalits, in beeld. Tegen alle ‘conventionele regels’ in startte deze groep vrouwen uit de conservatieve staat Uttar Pradesh de krant Khabar Lahariya, waarmee zij een kritische blik wierpen op hun overheid en de situatie in Uttar Pradesh. Niemand dacht dat deze krant het zou maken, maar 20 jaar later groeit de krant nog steeds – en nu voornamelijk online. Met hun telefoons maken de journalisten reportages over onderwerpen die verschillen van een kapotte weg, tot de verkrachting van een vrouw, of de politieke verkiezingen. Hun werk is gevaarlijk en moeilijk, maar bang zijn ze niet. Gedreven door hun hart en passie voor goede journalistiek, blijven zij doorgaan met hun reportages – zelfs als ze walgelijke dingen zien of zelf walgelijk worden behandeld.

Naast dat Writing With Fire dus een ode is aan vrouwen, is de documentaire ten tweede ook een ode aan het belang van goede journalistiek. Zoals protagonist Meera Devi in het begin zegt ‘journalistiek is de kern van democratie’. Zonder de waarheid, kunnen we geen weldoordachte keuzes maken. Deze vrouwen zetten letterlijk hun leven op het spel om de waarheid in beeld te brengen, het minste wat wij kunnen doen is hiernaar kijken en hun verhaal verder delen. De documentaire zal zeker niet makkelijk zijn om te zien – vooral niet voor vrouwen – maar des te belangrijker is het om niet weg te kijken en actie te ondernemen.

Geschreven door Nikki Nilwik