Kid

Een lastig vraagstuk: in hoeverre betrek jij je kinderen bij alles wat speelt in je leven? Het siert je als ouder wanneer je de kinderen niet belast met jouw problemen - want wat kunnen zij er ten slotte mee? Behalve het bieden van mentale steun, zijn kinderen over het algemeen vrij machteloos als het aankomt op ‘grote mensen-problemen’. Ze kunnen helaas geen relaties lijmen, financieel bijspringen of altijd maar voor therapeut spelen. Maar helemaal zwart/wit is het natuurlijk ook weer niet: in sommige situaties kan onwetendheid bij kinderen juist leiden tot een hoop onbegrip. Bijvoorbeeld in het geval van Kid en Billy uit Kid: hoe kun je als kind weten dat foute schuldeisers de reden zijn dat jij je moeder niet meer ziet, als niemand het je uitlegt?

De moeder van Billy en Kid heeft het als alleenstaande moeder met schulden niet makkelijk. Maar wat er precies speelt weten de broertjes niet, en daar kom je als kijker ook niet achter omdat je alle gebeurtenissen ziet door de ogen van de broertjes. Kid stelt geen vragen en vangt weinig op van wat de volwassenen met elkaar bespreken; Billy is iets nieuwsgieriger en optimistischer, maar ook hij is niet erg spraakzaam.

Maar wanneer de situatie escaleert en de broertjes verplicht verhuizen naar hun oom en tante, heb je ook geen woorden nodig om de pijn van de jongens te voelen. Want al zijn Kid en Billy compleet verschillend, hun gemis is even groot.

Kid is een mooie, maar moeilijke film. Zoals curator Matthijs van de Sande Bakhuyzen zei: het wordt je als kijker niet makkelijk gemaakt. Je wordt niet geholpen in wat je moet denken of voelen; de film laat je heel erg vrij. En dat was ook precies de intentie van regisseur Fien Troch: zij vindt dat niet elke filmervaring vlot hoeft te zijn, een film mag ook best wringen. Wel heeft ze gezorgd voor een fijne balans tussen aangrijpende en humoristische momenten: de herkenbare, soms absurde situaties en typische kinderlogica maken je enorm aan het lachen. Ook die humor heeft Troch bewust laten terugkomen in Kid omdat luchtige momenten je even ademruimte geven - om vervolgens de spanning nog verder op te drijven. En met succes: juist die momenten doen je beseffen hoeveel pijn Kid’s verdriet doet. Deze film is er een die je niet snel zal vergeten: Kid houdt je van begin tot einde in z’n greep.