Visages Villages

Wat krijg je als een 88-jarige filmmaker samen met een 34-jarige fotograaf en beeldend kunstenaar door het platteland van Frankrijk laat trekken? Een prachtige roadmovie die je de levensvreugde doet hervinden! Visages Villages is een film waar je blij van wordt.

Een inspirerend duo. Agnès Varda, een regisseuse die in 1955 met Pointe-Courte het startsignaal voor de nouvelle vague gaf, en JR, een eigenzinnige kunstenaar met een grootse verbeelding, besluiten Franse dorpjes te bezoeken om de lokale gemeenschap te ontmoeten en te portretteren. Ze fotograferen de mensen in hun busje en printen de foto’s ter plekke uitvergroot uit, om ze vervolgens op muren of treinen of zeecontainers te plakken. Knettergek, zou je kunnen denken. Ware het niet dat ze met hun posters een unieke band met de lokale mensen scheppen. Deze film geeft een uniek inkijkje in de levens van mensen die je waarschijnlijk zelf nooit zou ontmoeten!

Visages, Villages brengt een kleine ode aan twee grote filmmakers uit de vorige eeuw. Varda en JR proberen een bezoek te brengen aan de welbekende Jean Luc Godard maar deze grote regisseur van weleer blijkt een zure oude man geworden. Een ander geluksmomentje in de film is het moment wanneer ze de beroemde scene uit Truffauts Jules et Jim reconstrueren, waarin de hoofdpersonen vol vreugde door het Louvre rennen. Wel met Varda in een rolstoel, want rennen lukt haar niet meer. Het is bijna jaloersmakend om te zien met wat voor vreugde dit duo door de wereld reist. De vrijheid waarmee ze de wereld tot de canvas van hun uitvergrote portretten maken, daar word je gewoon warm van. Zo kan het dus óók.

De kracht van de verbeelding. Dat ga je tijdens deze film ontdekken. Hoe je met de wil om een bizar idee tot uitvoer te brengen, mensen in beweging krijgt en geluk kan brengen. Visages Villages, een lieve en bovenal vreugdevolle film waar je zonder twijfel van geniet.