We Need To Talk About Kevin

De psychologische thriller We Need To Talk About Kevin (2003) was een bestseller. Dat is niet gek, want de materie raakt een een basisprincipe: de liefde, of beter gezegd verhouding, tussen ouder en kind. Hoewel deze film vaak plat wordt uitgelegd (‘de moeder heeft het verprutst!’ of juist ‘dat kind is duivels!’) zijn er eigenlijk meer nuances in het spel. Eva is namelijk ambivalent over het moederschap.

De psychologische thriller We Need To Talk About Kevin (2003) was een bestseller. Dat is niet gek, want de materie raakt een een basisprincipe: de liefde, of beter gezegd verhouding, tussen ouder en kind. Hoewel deze film vaak plat wordt uitgelegd (‘de moeder heeft het verprutst!’ of juist ‘dat kind is duivels!’) zijn er eigenlijk meer nuances in het spel. Eva is namelijk ambivalent over het moederschap.

Vervolgens ontvouwt zich een film waarbij de spanningen steeds verder oplopen, en vanuit de spanningen de uitspattingen. Had Eva een voorgevoel over het kind dat zou komen? Of is haar kille baarmoeder de reden dat het kind zich niet op zijn plek voelt. De ongemakkelijke vragen die daar achter schuilen snijden eigenlijk veel dieper: draagt een vrouw die van haar eigen leven wil genieten een inherente schuld? Of zijn nu eenmaal niet alle opvoedingen opgewassen tegen een aangeboren inborst?

Regisseur Lynne Ramsay laat deze vragen beheerst sudderen in een weelderige filmstijl: poëtische beelden leiden je door diverse tijdslagen zonder dat je er erg in hebt; zowel Tilda Swinton als Ezra Miller spelen angstvallig goed hun rol. Af toe balanceert de film op het randje van ridicuul, om dan toch net niet de afgrond in te storten en zo juist de spanning vast te houden. Over de afloop verklappen we niets, maar we beloven je dat de film sterke gevoelens naar boven zal halen, net als bij curator Anne Barnhoorn. Menig horrorfilm zal je schrik willen aanjagen, maar We Need To Talk About Kevin gaat écht onder je huid zitten.