Jeune et Jolie

De eerste keer. Of-ie er nou een is voor in de boeken, of absoluut niet: het gros kan zich die eerste keer nog wel heugen. En het daaropvolgende gepraktiseerd vast ook. Franse film Jeune et Jolie is een roerend coming-of-age-drama dat de seksuele ontluiking van de zeventienjarige Isabelle uitpluist. Een niet-alledaagse seksuele ontluiking, zo je wilt. Een ontluiking waar je een heleboel van kunt vinden, want: nee, gewoontjes is het niet, dat Isabelle na d’r eerste keer besluit er een dubbelleven als callgirl op na te houden. Dat ze in de oude man Georges naast een trouwe klant tegelijk een soort vaderfiguur vindt, is vaak ook niet zoals ’t gaat in het leven. Fascinerend en deels vertederend, dat is Jeune et Jolie.

Regisseur François Ozon (bekend van Le Refuge en Dans la Maison, en van zijn reputatie als enfant terrible van de moderne Franse cinema) mag graag uitdagende onderwerpen aanpakken. De onverschrokkenheid van jeugd is wat hem zo boeide bij de maak van zijn Jeune et Jolie. En zo zou je de film ook moeten benaderen, als een discreet en innemend gefilmde zoektocht van een tiener op zoek naar liefde en identiteit. Onder muzikale begeleiding van Françoise Hardy, die er met haar zoete chansons welhaast een sprookje van weet te maken. Een voyeuristisch sprookje welteverstaan.