Plaire, aimer et courir vite

Verbeeld je een warme, broeierige zomeravond op het terras, in een afgelegen dorpje ergens in Frankrijk, met een glas wijn en heerlijk eten. De lucht kleurt langzaam oranje en de wijn geeft je net dat tikkeltje extra waardoor het moment, de plek en de mensen om je heen aanvoelen als de hemel op aarde. Niets lijkt dit te kunnen verstoren, maar dan zie je ver in de horizon een donderwolk verschijnen…

De prachtige film Plaire, aimer et courir vite van regisseur Christophe Honoré voelt precies zo aan. De film veegt je van je voeten met haar romantiek en warmte, maar tegelijkertijd ben je je continu bewust van een naar onderbuikgevoel dat niets goeds voorspelt. Helaas is de realiteit niet altijd romantisch, maar regisseur Christophe Honoré bewijst dat zelfs deze onromantische realiteit het nog steeds verdient om dromerig en poëtisch in beeld te worden gebracht.

De realiteit waarin Plaire, aimer et courir vite zich afspeelt is Frankrijk aan het begin van de jaren ’90. De protagonisten die de realiteit vormen zijn de Parijzenaar Jacques Tondelli (Pierre Deladonchamps), een semi-succesvolle schrijver van 35, en de 22-jarige Arthur (Vincent Lacoste) die studeert in Rennes. De romantiek van de film wordt gecreëerd door de liefdesdans tussen deze twee mannen. Al vanaf het eerste moment dat hun blikken elkaar kruisen merk je de elektrische lading tussen hen, ondanks het feit dat ze zo verschillend zijn. Jacques is door zijn extra levensjaren wat afstandelijker, harder en meer gereserveerd. Arthur daarentegen is nog jong, vol hoop en – zoals Jacques hem beschrijft – ‘oversentimenteel’. Toch vallen de twee hard voor elkaar, maar op een manier die je niet zou verwachten. Hun liefdesdans duurt lang, bouwt langzaam op, maar eindigt uiteindelijk in het soort liefde waar iedereen naar verlangt; onbevangen, sensuele, alles-of-niets liefde.

Het nare onderbuikgevoel dat je continu voelt wordt gecreëerd door de vrees voor AIDS, de ziekte die in de jaren ’90 een grote bron vormde van angst, boosheid en verdriet binnen de homogemeenschap. Arthur, die net pas zijn weg begint te vinden binnen de homocultuur in Frankrijk, is nog redelijk onaangeraakt door de angsten en gevolgen die het HIV-virus met zich meebrengt, maar voor Jacques is dit een ander verhaal. Als een persoon met AIDS wordt hij namelijk op dagelijkse basis geconfronteerd met de ziekte en het einde dat eraan zit te komen…

Plaire, aimer et courir vite is rauw en soms hard, maar als we eerlijk zijn is dit ook precies wat liefde is. Het is niet altijd makkelijk, maar toch blijven we ervoor gaan. Het zijn tenslotte die dromerige, roze momenten die de rest van de harde realiteit de moeite waard maken. Deze prachtige film van Christophe Honoré laat dit door middel van sterke cinematografie zien en werd hiervoor beloond met een nominatie voor een van de grootste filmprijzen; een Gouden Palm op Cannes.