10 kenmerken van een Denis Villeneuve film

Denis Villeneuve is een Canadese regisseur van onder andere de film Enemy die je nu in onze filmclub kan bekijken. Misschien dat je hem kent van zijn film Prisoners (2013), Arrival (2016) of de grote bioscoophit Blade Runner 2049. Een ding is zeker: al zijn films zijn briljant. Hoe doet hij dat toch? Aan deze tien kenmerken herken je een echte Villeneuve film.

Panning- en pullback-shots

Villeneuve is een groot fan van langzame panning of pullback shots om de film mee te openen. Hierbij beweegt de camera langzaam van links naar rechts of andersom, of zoomt de camera heel langzaam uit. Op deze manier krijg je als kijker steeds meer informatie over de omgeving waarin je beland bent. Vaak gebeurt er iets belangrijks nét buiten het frame, zonder dat we dat als kijker meteen doorhebben.

Reactie-shots eerst

Door te starten met een zogenaamd reactie-shot, een shot ingezoomd op het gezicht van het personage, moet je als kijker wachten om te zien waar de personages zo blij, verdrietig of juist geschrokken op reageren.

Spanning

Elke film van Villeneuve staat strak van de spanning. Deze spanning bouwt hij op door belangrijke informatie op een langzaam tempo bekend te maken en slechts glimpen van grote gebeurtenissen te laten zien.

Fish-out-of-water

Zit er een sterke vrouwelijke heldin in de film die zich als een outsider in een vreemde wereld bevindt? Of moet zij als enige vrouw haar mannetje staan in een door mannen gedomineerde omgeving? Weer een teken dat het een Villeneuve film is. De vrouwelijke karakters voelen zich vaak geïsoleerd of misplaatst in de wereld en er wordt weinig over hun achtergrond losgelaten.

Taalbarrière

Vaak maakt Villeneuve gebruik van een taalbarrière, waardoor personages moeilijk met elkaar kunnen communiceren en menselijk contact in de weg staan. Toch geven zijn films ons wel hoop dat deze barrières overwonnen kunnen worden.

Duisternis

De duisternis overheerst in veel van zijn frames, vaak om te symboliseren hoe weinig de personages weten van wat er aan de hand is. Ze worden letterlijk en figuurlijk in het duister gehouden over belangrijke aspecten van hun leven.

Empathie

In bijna al zijn films voel je een connectie met zowel slachtoffers als schurken. Doordat Villeneuve de slachtoffers vaak in hun meest kwetsbare momenten laat zien, krijg je al gauw medelijden met ze. Door een mix van far-away, close-up en follow-shots ontwikkel je een echte band met de karakters.

Geweld

Geweld komt op de meest onverwachte momenten voor en wordt gebracht als een onderdeel van het leven, niet als een manier om spektakel te creëren. Villeneuve: “I hate violence, and I think that violence is meaningful if you see the impact of violence on victims. I'm interested in the impact, I'm not interested in the show.”

Zoektocht

Vaak is er een zoektocht naar een vermist persoon, antwoorden op diepe identiteitsvragen of een uitleg voor een bepaald fenomeen. Als de hoofdpersonages met de waarheid geconfronteerd worden, of het vermiste persoon vinden, weten ze in eerste instantie niet meer wat ze moeten doen.

Acceptatie van onzekerheid

Hoe geven mensen betekenis aan hun leven ondanks alle onzekerheid? Dit is een vraag die vaak terugkomt in de films van Villeneuve. De hoofdpersonages moeten leren accepteren dat er verschrikkelijke dingen in de wereld gebeuren en dat lang niet alles gaat zoals ze plannen, zonder dat die acceptatie hun innerlijke kracht aantast. Zo eindigen Villeneuve’s film vaak met een semi-happy end.