Layla is op zoek naar thuis

‘Dat lijkt me echt fijn, dat alles klopt. Dat je thuishoort op de plek waar je bent geboren’, zegt Layla halverwege de film tegen haar man. Radicalisering, maar ook de zoektocht naar acceptatie in een wereld waar je je gediscrimineerd voelt, daar gaat Layla M. over. En die zoektocht leidt je soms naar barre oorden.

Layla M. is een coming-of-age verhaal van een Amsterdams moslimmeisje (18), Layla, dat in haar zoektocht naar identiteit, bevriend raakt met radicaliserende moslimjongeren en uiteindelijk naar Jordanië afreist om met moslimbroeders te strijden tegen de troepen van het Westen. ‘Het zijn de broeders en zusters waar ik me wél veilig bij voel en gelukkig’, zegt Layla tegen haar beste vriendin vlak voor ze uit Nederland vertrekt. En daarmee wordt een heel diep gevoel verwoord: het gevoel dat je als moslim in Nederland er niet bij hoort.

De zoektocht naar een thuis is eigenlijk de zoektocht naar je identiteit. Wie ben ik? In het geval van Layla: een moslimmeisje in Amsterdam, of een Amsterdammer in Jordanië? ‘Kijk, ik ben Amsterdamse, maar als iemand het dan vraagt, moet ik het altijd even uitleggen, snap je?’. Er zitten meerdere kanten aan het verhaal van radicalisering. Radicalisering natuurlijk, maar ook discriminatie, uitsluiting en racisme. Wat de film Layla M. doet, is begrip kweken. Begrip, vooral bij mensen die nog niet zoveel weten van radicalisering.

Mijke de Jong regisseerde Layla M. en vertelt: ‘De film gaat over een meisje dat de grenzen van zo'n radicale groep nodig heeft om de chaos in haar hoofd op te lossen, en om volwassen te worden. Dit is haar manier om haar identiteit te vinden. Dat vind ik een heel mooi onderwerp en het [zoeken naar identiteit] is denk ik ook universeel’. De film probeert begrip te kweken voor radicalisering. Het zijn niet allemaal naïeve en verliefde meisjes die hun vriend of man achterna reizen naar Syrië. Layla is juist een zelfverzekerde jongedame, die heel goed weet wat ze wel en niet wilt.

Zorgt film ervoor dat minder jongeren hun biezen pakken en vertrekken naar Syrië? Regisseur Mijke de Jong: ‘Dat was wel een van onze doelen, ja. We hebben er vier jaar research naar gedaan: ik wil dat jongeren zich in de film kunnen herkennen, al is het maar een beetje.’ (bron)

De film werd in Duitsland bekroond met de Fritz Gerlich Prize, een prijs voor films of documentaires die op toegankelijke wijze een actueel maatschappelijk thema op het gebied van mensenrechten of intolerantie onder de aandacht weten te brengen.

Dat het debat nodig is, zie je wel aan de reacties die trailer van de film op YouTube krijgt. ‘Ons geloof is nooit gemaakt om zo h**renfilm van te maken en islam heeft niks met ISIS te maken’, is de reactie onderaan met de meeste duimpjes omhoog. Of zijn dit allemaal trollen die ons op het verkeerde been willen zetten?

Layla past in het type vrouwelijke helden die Mijke de Jong graag in haar films portretteert: slim, eigenzinnig, niet bang om van zich af te bijten. En op zoek naar wie ze is en waar ze thuishoort. (bron). In haar voorgaande films Tussenstand, Joy en Brozer kwamen ook telkens sterke vrouwelijke personages naar boven. Is het terecht dat een meisje met extreme standpunten als Layla de heldin van een film wordt? Kijk de film, en ontdek de wereld van radicalisering. Het is niet het complete verhaal, maar wel een verhaal wat je waarschijnlijk nog niet gehoord hebt.