Café de Flore

Wat als hij de liefde van je leven is, maar jij niet die van hem? De jeugdliefde van Antoine en Carole leek in de sterren geschreven gestaan, althans, zo zag Carole het. Maar ondanks hun huwelijk en dochters, waaide het vuur van verlangen bij Antoine over naar een andere vrouw. Café de Flore volgt op surrealistische en dromerige wijze hoe Carole kampt met haar gebroken hart.

Ook een moeders liefde voor haar zoon kan soms eenzijdig voelen. In de tweede verhaallijn van Café de Flore volgen we Jacqueline en haar zoon Laurent; een kind met het syndroom van Down. Deze verhaallijn, gesitueerd in Parijs in 1969, focust op een breuk in de onlosmakelijke band tussen Jacqueline en Laurent. Laurent wordt ouder en heeft, ondanks zijn aandoening, zijn moeder steeds minder nodig. Hij raakt gehecht aan een meisje in zijn klas en brengt daardoor minder tijd door met Jacqueline. Net als Carole weet zij niet hoe ze haar verlies moet aanvaarden.

Regisseur Jean-Marc Vallée weet op meesterlijke wijze parallellen te trekken tussen de twee, op het eerste gezicht, verschillende verhaallijnen. Op het eerste oog lijken ze weinig gemeen te hebben; een modern liefdesdrama en een historische film over downsyndroom. Toch voert in beide verhalen één boodschap de boventoon: als je van iemand houdt, kun je ze soms maar beter loslaten.

Café de Flore is een verre van conventionele film. Vallée heeft een regie stijl die hem volledig eigen is. Korte scènes en sfeerimpressies van de twee verhalen volgen elkaar zonder uitleg op. De regisseur houdt hierbij niet de hand van het publiek vast. Het is aan ons als kijkers om de lege bladzijden van het verhaal in te vullen. Je zult je regelmatig afvragen waar de realiteit van de personages eindigt en hun fantasiewereld begint. Of was het toch allemaal fantasie?

De film bespreekt onderwerpen als zielsverwantschap, reïncarnatie en de kracht van muziek zonder het clichématige te bereiken. Elke uiting voelt als een natuurlijke reactie op de situatie van de personages. Het is alsof ze worden achtervolgd door de poëtische aard van hun leven. Waardoor uiteindelijk ook jij, nog dagen nadat de film is afgelopen, deze thema’s door je hoofd zal voelen spoken.