First Cow

Wanneer een film door zijn subtiliteit, nuance en kalmte de meest grote thema’s en vraagstukken kan blootleggen, weet je dat je een stukje kunst in handen hebt. Enter the room: First Cow (2019). Kelly Reichardts meest recente film vraagt geen moment om groot applaus of een diepe buiging, maar is het meer dan waard.

Een visualisering van de eerste American dream; zo wordt een van de hoofdthema’s in Reichardts - lastig te categoriseren - film ook wel samengevat. Met elementen van een (slow-pace) Western, is First Cow vooral een rustig opgebouwd drama. Het filmdrama vertelt het verhaal van de, in het oude westen overlevende, Cookie en King-Lu, die elkaar in less-than-perfect levensomstandigheden ontmoeten. Otis “Cookie” Figowitz bevindt zich onderaan de rang van een groep jagers, rondtrekkend door de bossen van Oregon, wanneer hij de ondergedoken King-Lu ontdekt - op de vlucht voor zijn Russische belagers. Na hun initiële ontmoeting en warmhartige hulpdiensten treffen ze elkaar opnieuw onder mildere omstandigheden. De twee mannen sluiten een vriendschap en staan elkaar bij in het dagelijks doorkomen van het rauwe leven. Ze delen een streven, dezelfde drijfveer, en zullen deze samen proberen te verwezenlijken: de zoektocht naar een beter leven.

Cookie en King-Lu beginnen een al snel lucratief handeltje wanneer een out-of-place koe zijn intrede in de bossen maakt. Ze komen met het ingenieuze idee de koe te melken en, met behulp van Cookie’s bakkunsten, verkopen ze al snel zelfgebakken cakejes aan de plaatselijke homesick Britse soldaten - die voor het eerst in lange tijd iets van ‘thuis’ proeven in het verwilderde Amerika. De mannen hebben goud in de vorm van cakejes in handen, maar er is één probleem… deze lucratieve koe is niet in hun bezit. Wanneer de hoogste Britse pief én eigenaar van de koe hen uitnodigt om nota bene voor hem cakejes te gaan bakken, worden de illegale nachtelijke melksessies steeds risicovoller en lopen ze het gevaar elk moment ontdekt te worden.

Reichardt visualiseert haar gelaagde karakters en dit krachtige verhaal in samenwerking met haar vertrouwde cinematograaf Christopher Blauvelt, met wie ze voor haar films Certain Women (2017) en Night Moves (2013) ook de handen ineen sloeg. A match made in heaven, want Reichardts verfijnde benadering van storytelling komt prachtig uit de verf in de stille en onbevangen verbeelding van Blauvelt. Niet alleen de natuurlijke ruwheid van het landschap kaatst af tegen de subtiele maar krachtige filmstijl van de regisseur, ook de gevoelige benadering van complexiteit en kwetsbaarheid van de mannelijke vriendschap vormt een paradox met de harde werkelijkheid van het kapitalisme en de harde wetten van de American dream.

Met vele lagen nog onbesproken en verstopt in dit prachtige drama, laat Reichardt ons achter met prikkelende visies op levensvragen als: ‘Wie of wat is goed of slecht?’ en ‘Hoeveel risico is een beter leven waard?’. En dit tegen de achtergrond van een complexe cultuurvorming. Met welke bouwstenen (zoals doorzettingsvermogen, dromen maar ook kansenongelijkheid, hebzucht en bedrog) is de kapitalistische wereldmacht ‘Amerika’ werkelijk opgebouwd…?