Les Plus Belles Années d’Une Vie

Voormalig race-coureur Jean-Louis Duroc leefde zijn hele leven hard, snel en ongedwongen. Meerdere malen wordt in Les Plus Belles Années d’Une Vie bevestigd dat Jean-Louis vroeger een gigantische flirt was; naast snelheidsduivel stond hij bekend als een enorme rokkenjager. Nu hij ouder is en zijn geheugen hem in de steek laat, wordt hij gedwongen af te remmen en kan hij eindelijk met rust terugblikken op zijn leven. Veel kan hij zich niet meer herinneren, maar één persoon blijft maar in zijn gedachten terugkomen: de (enige) liefde van zijn leven, Anne. Ondanks zijn vurige avonturen als jonge man, heeft zij zijn gedachten nooit verlaten. Hun liefde bleek sterker dan 50 lange en grotendeels vergeten jaren. Daarom vroeg Jean-Louis’ zoon Antoine of Anne langs wil komen in het verpleeghuis waar Jean-Louis nu woont, met de hoop dat dit zijn vaders geheugen zal verhelderen. Les Plus Belles Années d’Une Vie brengt de ontmoeting van deze twee oud-geliefden in beeld en neemt de kijker op idyllische en nostalgische manier mee terug in de tijd.

Eigenlijk is Les Plus Belles Années d’Une Vie een hommage aan de grote, ware liefde en al het geluk, pijn en ongeloof dat hierbij komt kijken. Een enorm warme film, waardoor velen van ons kriebels in hun buik zullen krijgen. Dit gevoel wordt alleen maar versterkt wanneer je weet dat dit drama uit 2019 een vervolg is op een veel oudere film van regisseur Claude Lelouch; Un homme et une femme uit 1966. Deze eerste film ging over de opbloeiende liefde tussen Jean-Louis en Anne, de liefde waarin in Les Plus Belles Années d’Une Vie met grote nostalgie op wordt teruggeblikt. Een bijzonder concept, wat nog bijzonderder wordt doordat er scènes uit de eerste film worden gerecycled, én dezelfde oorspronkelijke acteurs erin spelen! Hierdoor krijgt de film een diepe romantische lading, die je niet vaak bij andere films zult waarnemen.

Misschien klinkt Les Plus Belles Années d’Une Vie nu als een eerbetoon aan haar Oscar-winnende voorganger uit 1966 - en dat is deels ook wel zo. Toch zou het de film enorm tekort doen om haar alleen op deze manier te omschrijven. Les Plus Belles Années d’Une Vie is namelijk op zichzelf (ook zonder dat je dit achtergrondverhaal weet) een enorm sterk, liefdevol en speciaal verhaal. De chemie tussen Jean-Louis (Jean-Louis Trintignant) en Anne (Anouk Aimée) is zelfs na bijna 50 jaar nog steeds zo intens en krachtig dat het dialogen van bijna 10 minuten laat voelen als enkele seconden. Daarnaast is de film luchtig en grappig en creëert het het heerlijke ‘vlinders in je buik’-gevoel waar we zo van kunnen genieten.