God's Own Country

Ken je dit gevoel: de enge, ongemakkelijke maar tegelijkertijd ook vreselijk mooie overgave aan de liefde? De angst om jezelf volledig open te stellen aan een ander, maar ook de benauwdheid en blijdschap die je ervaart, wanneer je beseft dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn na deze ontmoeting? Dit gevoel, dat velen van ons maar al te goed zullen herkennen, weet Francis Lee met God’s Own Country op een heimelijke en subtiele manier bij je te ontwaken.

Johnny Saxby, knap neergezet door acteur Josh O’Connor, is een jonge boer uit Yorkshire. Zijn moeder verliet hem al op jonge leeftijd, waardoor Johnny eenzaam is opgegroeid op de familieboerderij van zijn vader en oma. Wat zijn eigenlijke toekomstdroom is, is niet belangrijk. Sinds zijn vaders hartaanval wordt Johnny namelijk verwacht de boerderij draaiende te houden. Koeien verkopen, mest opruimen en zorgen dat de kalveren niet doodgaan. Dat zijn Johnny’s taken. Dat hij hier niet gelukkig van wordt, blijkt wel uit zijn zelfdestructieve acties. Overmatig drankgebruik en agressieve seks met willekeurige mannen lijken de enige manier om zijn pijn te onderdrukken, totdat de Roemeense Gheorghe op de boerderij aankomt.

Met de komst van deze knappe, goedaardige werkmigrant bereiken we niet alleen een keerpunt in Johnny’s leven maar ook in de filmbeelden. Iedere romantische ontwikkeling tussen de twee jongens zorgt voor verzachting in het karakter van Johnny en de omgeving waarin zij zich bevinden. Waar het Yorkshirese platteland eerst alleen grijs en grauw is, wordt de omgeving later in de film steeds lichter en vriendelijker. Het afgebroken muurtje in de wei wordt eindelijk afgebouwd en de eerste lammetjes zijn geboren. Ook de chemie tussen Johnny en Gheorghe volgt deze ontwikkeling en Johnny begint zich stukje bij beetje over te geven aan zijn liefde voor Gheorghe.

God’s Own Country is zeker niet je doorsnee romantische drama. Met beelden van dode dieren, xenofobie en realistische, soms ongemakkelijke seksuele ontmoetingen is God's Own Country verre van een doorsnee romantisch drama. De film is niet opgenomen in ongewoon warme tinten en de personages zijn verre van perfect. Maar juist deze afwijkingen en imperfecties maken deze film zo toegankelijk en herkenbaar. Of Johnny’s destructieve gedrag er ook voor zorgt dat de film geen typisch ‘happy end’ krijgt? Dat zul je toch echt zelf moeten gaan zien!