Lean on Pete

Hoe herkenbaar is de situatie van Charley: de zoektocht als tiener naar je eigen identiteit, naar iets of iemand om je verbonden aan en geborgen bij te voelen. Voor velen is de pubertijd een lastige periode waarin je je onbegrepen kan voelen en waarin het enorm fijn is wanneer je iemand tegenkomt die jou wél snapt. Maar wanneer je ouders er voortdurend voor kiezen om te verhuizen naar andere steden, krijg je nauwelijks de kans om iets op te bouwen met de mensen om je heen. Of wanneer je ouders alleen maar met zichzelf bezig zijn, alle keuzes vanuit hun eigen belang maken en jou eigenlijk aan je lot overlaten. Dat je je dan alleen gaat voelen is natuurlijk niet zo gek.

Voor Charley in Lean on Pete is dit helaas de werkelijkheid - en omdat dat zo duidelijk en voelbaar is, leef je vanaf de eerste seconde mee hem mee. Wat Charley vervolgens opbouwt met Pete is iets wat je hem vanuit de grond van je hart gunt. Hij heeft nooit echt liefde gekend van zijn ouders, en vindt dat voor het eerst in Pete: Charley voelt voor het eerst dat hij kan bouwen op iemand en door dit dier nooit in de steek gelaten zal worden. Wanneer Pete’s eigenaar op het punt staat om Pete te laten afmaken, staat Charley dan ook voor een moeilijke keuze. Laat hij zijn zielsverwant van hem afnemen, of neemt hij zelf de teugels in handen en redt hij Pete van zijn einde...? Deze bijzonder pure, ontroerende en sferische roadmovie laat zien hoe onvoorwaardelijk de vriendschap tussen mens en dier kan zijn.

Een ander onderwerp dat Lean on Pete subtiel maar passend aansnijdt, is de armoede in de hedendaagse Amerikaanse ‘onderklasse’ (net als we zagen in American Honey). Hierbij gaat het niet alleen om de financiële situatie, maar juist ook emotioneel zijn veel tieners behoorlijk verwaarloosd. Ouders proberen in de eerste plaats rond te komen en hun gezin te voeden, waardoor het sociale en emotionele aspect langer op de achtergrond blijft. Daarom is het ook zo mooi dat Charley steun en stabiliteit bij Pete vindt. Een pakkend drama dat je doet afvragen wie de verantwoordelijkheid neemt voor de verstotelingen, de buitenbeentjes en diegenen die niet meer mee kunnen komen met de rest van de wereld.