On Chesil Beach

Gesitueerd in de vroege jaren ’60 van Engeland, speelt de verfilming van Ian McEwan’s klassieke roman On Chesil Beach zich af in een druilerige kustdorpje, op een nog druiligere hotelkamer. De pasgetrouwden Florence en Edward komen op hun trouwdag aan op de, niet zo sprankelende, locatie van hun huwelijksreis. De schichtigheid en voorzichtigheid van de twee personages voorspelt de introductie van een doelmatig verbandschap en liefdeloos huwelijk. Niets blijkt minder waar wanneer de eerste flashback naar hun opbloeiende relatie ons uit de sneue kamer haalt en de vreugde van hun eerste ontmoeting visualiseert. De twee Britse studenten uit verschillende sociale klassen ontmoeten elkaar na het behalen van hun diploma. De burgerlijke Florence; die met haar diploma in klassieke muziek, up-tight middenklasse familie en degelijke uitstraling een leven als violist in een strijkkwartet nastreeft. En de slimme Eddie, die met zijn zieke moeder, onzekere baankansen en neus voor problemen, zijn liefde voor Florence als leidraad voor zijn toekomstige gelukkige leven gebruikt.

De behouden, literaire twintigers lijken niet verder weg te kunnen staan van de jongeren van nu. De openheid van Millennials en Gen Z’s ten opzichte van seksualiteit en mentale gezondheid steken af tegen de verzwegen en preutse cultuur rondom “taboe” en “privé” onderwerpen van destijds. Toch is de connectie pijnlijk voelbaar. De externe en interne prestatiedruk, de overgedragen lasten van de vorige generatie en het diepgewortelde onbegrip over onszelf, voor elkaar en van de wereld creëert toch een zeer tastbare herkenbaarheid.

De gecompliceerde personages komen tot leven in de performances van Saoirse Ronan (Florence) en Billy Howle (Edward). Zowel hun individuele worstelingen als de obstakels in hun liefde worden met alle nuance en verfijning overgebracht door de twee acteurs. De subtiliteit die zich uit in zowel de gelaagde sentimentaliteit als in de literaire terughoudendheid, omvangt Ronan en Howle’s gehele prestatie.

Het verdriet, onbegrip en de wanhoop die op het strand van Chesil naar boven drijven, overspoelen de pure affectie en naïeve liefde van Florence en Edward. Wat op het strand is weggespoeld zal misschien nooit meer terug te vinden zijn. Edward pleit bij zijn terugkeer tegen zijn zusjes: “One day when you’ll grow up, you’ll understand”. Toch is het vooral Edward die te laat begrijpt wat hij heeft laten gaan.