The Red Turtle

Animatiefilms zijn zonder twijfel een tak apart: je moet ervan houden. Zeker wanneer er geen sprake is van dialoog, lijkt het misschien nog maar in de verte op de films die je normaal gesproken kijkt. Toch werd The Red Turtle door het grote publiek vol lof ontvangen én haalde de film een Oscarnominatie binnen. Wat ons betreft niet zo vreemd, want in deze film laat juist het gebrek aan dialoog en ‘echte’ personages een enorme ruimte voor je eigen interpretatie over.

In The Red Turtle zien we een man, aangespoeld op een onbewoond eiland, tevergeefs proberend te ontsnappen aan het noodlot. Wanneer hij eindelijk vrede heeft met zijn leven zoals het is, gebeurt er weer iets nieuws dat hij zal moeten accepteren. En dat vicieuze cirkeltje kun je uiteindelijk toepassen op een heleboel aspecten uit je eigen leven: op je relaties, op je werk, en zelfs bij de invulling van je vrije tijd is het vaak een kwestie van keuzes maken, loslaten en doorgaan. Accepteren dat niet alles precies kan gaan zoals je wil, en daar vrede mee hebben. Althans: dat is hoe wij The Red Turtle interpreteren. Misschien haal jij er wel weer heel iets anders uit…

De bijzondere samenwerking tussen de Nederlandse Michael Dudok de Wit en het gerenommeerde Japanse animatiebureau Studio Ghibli kwam niet uit het niets. Toen Hayao Miyazaki van Studio Ghibli de korte film Vader en dochter (2000) van Dudok de Wit zag, raakte hij meteen geïnspireerd. Hij benaderde Dudok de Wit met de vraag of hij samen met hen een lange speelfilm wilde maken. Dudok de Wit, zelf andersom groot bewonderaar van Studio Ghibli, wist direct wat zijn antwoord zou zijn.

The Red Turtle is in alle opzichten een unieke samenwerking: het is de eerste co-productie van Studio Gibli, de eerste lange speelfilm van Michael Dudok de Wit en een bijzonder samenspel van handgetekende en digitale beelden. Tachtig minuten beeld, geen enkele minuut dialoog, en tóch zal The Red Turtle je van begin tot eind boeien.