Monsieur Lazhar

Monsieur Lazhar  vertelt het verhaal van Bachir Lazhar en de basisschoolklas waaraan hij sinds kort les geeft. Al snel wordt duidelijk wat voor gruwelijks de klas heeft meegemaakt, en gelukkig is daar Lazhar: hij meldt zich bij de directrice omdat hij een artikel over de situatie heeft gelezen in de krant. Hij is direct beschikbaar, dol op kinderen en wil er alles aan doen om de kinderen er weer bovenop te helpen. Hoewel de eerste dagen wat stroef verlopen, bouwt Lazhar al snel een band op met de klas. Toch blijken de kinderen niet de enige die een trauma moeten verwerken; naarmate het verhaal van Lazhar zich ontrafelt, kom je erachter dat hij minstens zoveel ellende heeft meegemaakt.

Monsieur Lazhar  laat je als kijker met gemengde gevoelens achter. Het ene moment voel je je hoopvol door de onvoorwaardelijke liefde die Lazhar en de kinderen voelen, het volgende moment is het verdriet en trauma aan beide kanten pijnlijk voelbaar.

Hoewel Lazhar en de kinderen op verschillende manieren hun geliefden zijn verloren, zijn hun emoties ontzettend vergelijkbaar. Is het hun eigen schuld of juist de schuld van iemand anders? Ze spelen constant met die gedachte en blijven maar denken aan alle mogelijke scenario’s waarop het leven ook had kunnen lopen.   Monsieur Lazhar  laat op een eerlijke, herkenbare manier zien dat pijn en liefde universeel zijn.

Je ontheemd voelen in een nieuw land, het stuiten op onbegrip en intolerantie van je nieuwe landgenoten, het moeten wennen aan een nieuwe cultuur. Hoewel de film al zo’n zeven jaar oud is, is het onderwerp nu misschien wel actueler dan ooit. Denk maar aan het kinderpardon en de Armeense kinderen Lili en Howick, die afgelopen najaar wegliepen uit angst voor hun uitzetting uit Nederland. Hoewel we dagelijks over dit soort gebeurtenissen op het nieuws horen, zijn we ons vaak helemaal niet bewust van wat immigranten en vluchtelingen werkelijk moeten doorstaan en waar ze tegenaan lopen. Ook al zijn het soms maar kleine dingetjes (zoals het verkeerd uitspreken van een naam of gerecht) - deze film biedt je een verfrissend perspectief op zulke situaties.

Liefde, verdriet, rouw en vluchtelingenbeleid:   Monsieur Lazhar  schijnt licht op zware maar belangrijke thema’s. Gelukkig op een hoopvolle manier, waarbij zelfs zo nu en dan een glimlach op het gezicht zal verschijnen. Geloof ons:   Monsieur Lazhar  is zeker de moeite waard.