And Then We Danced

Toen And Then We Danced in 2019 voor het eerst vertoond werd in Georgië, kreeg de film niet bepaald de reactie waar de Zweedse regisseur Levan Akin op gehoopt had. In plaats van staande ovaties, veroorzaakte de film namelijk grote protesten in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. De protesten liepen zelfs zo uit de hand dat regisseur Akin besloot de film na drie screeningdagen niet meer te vertonen in Georgië: “With the situation as it is now, I don’t think it would be good to show it in any festivals in Georgia — it would go crazy again”. Een film over homoseksualiteit die in 2019 nog steeds zulke reacties oproept: het klinkt bijna te extreem om waar te zijn toch? Helaas blijkt niets minder waar. Niet alleen de film vertonen was moeilijk trouwens; tijdens de opnames moesten de filmsets beveiligd worden en de choreograaf van de film wilde zijn naam niet in de aftiteling omdat hij bang was voor de consequenties. Makkelijk was het maken en spelen in deze prachtige film dus zeker niet, maar wat hebben wij veel respect en dankbaarheid voor alle mensen die zijn doorgegaan en zo’n fantastisch eindresultaat hebben neergezet.

And Then We Danced draait om Merab (vol overtuiging gespeeld door Levan Gelbakhiani), een jonge danser in het Georgisch Nationaal Dansensemble. Al sinds hij kan lopen, traint hij dag en nacht om de beste traditionele volksdanser van Georgië te worden. En dat is niet niks; de traditionele dansen van Georgië zijn een tikkeltje gecompliceerde dan onze Nederlandse klompendans. Ze vergen precisie, een onuitputtelijk uithoudingsvermogen en vooral heel veel liefde voor Georgië – en dus probeert Merab op al die vlakken de perfecte Georgische volksdanser te zijn. Hij doet alles wat hij hoort te doen, maar toch voelen zijn dansen niet authentiek genoeg. Dit verandert echter met de komst van de nieuwe danser Irakli. Hoewel de twee jongens eigenlijk met elkaar concurreren, blijken ze juist het beste uit zichzelf te halen wanneer ze samen zijn en dansen. Maar helaas zijn Merab en Irakli niet de enige die de onweerstaanbare aantrekkingskracht tot elkaar kunnen voelen…

And Then We Danced werd misschien niet door iedereen in Georgië goed ontvangen, maar gelukkig kreeg de film internationaal wel de erkenning die ze verdiende. Zo vond de première plaats op Cannes en werd de film de Zweedse Oscarinzending van 2019. Beter maar, want de protesten en problemen die ontstonden rondom de film laten zien dat we met z’n allen nog een lange weg te gaan hebben voordat iedereen zich veilig en geliefd kan voelen op deze wereld.