Babyteeth

Milla is een 16-jarig Australisch meisje. Ze woont als enig kind samen met haar liefdevolle ouders in een prachtig huis en speelt viool. Ze is, tot groot ongenoegen van haar ouders, voor het eerst in haar leven verliefd op een foute jongen. En o ja: ze is terminaal ziek.

Wanneer Milla na school op de trein naar huis aan het wachten is, ontmoet ze de 23-jarige Moses. Hij is door zijn moeder uit huis gezet, is vrijwel constant high en is te herkennen aan zijn korte sportbroekje en het matje in zijn nek. Milla is op slag verliefd en ook Moses gaat, op zijn eigen manier, steeds meer om het doodzieke tienermeisje geven. Onder begeleiding van de fantastische soundtrack laat de film je als kijker meedansen met de laatste afwisselende hoofdstukken van Milla’s leven. De ene keer wordt er een prachtige diamond day getoond, maar de dag erna gaat het weer slecht met Mila en voelt het niet meer als een love story.

Babyteeth is allesbehalve een standaard coming of age tienerdrama; de film toont echte personages die hun eigen fouten mogen maken. Deze personages maken vaak twijfelachtige keuzes die toch in de context van het verhaal telkens begrijpelijk zijn. Doordat iedereen zijn eigen strijd aan het voeren is, kun je als kijker niet anders dan sympathie hebben voor zowel Mila als voor haar ouders én voor Moses. Dat Milla kanker heeft, hangt als een schaduw over Babyteeth heen, maar dit is niet waar de film het meest op focust. Het gaat juist ook om alle mooie dingen die het leven te bieden heeft. Zoals regisseur Shannon Murphy zelf zegt, is Babyteeth een film over hoe fijn het is om nog niet dood te zijn.

Tranen van het lachen en van verdriet zullen continu afwisselen bij het zien van deze film. Een hilarisch en chaotisch drama over een eerste liefde, over de dood, maar vooral ook over het leven. Babyteeth breekt je hart op duizend verschillende manieren, maar zorgt er tevens voor dat je schudt van het lachen.