Human

Sommige documentaires is het gelukt zo indrukwekkend te zijn dat je je gaat afvragen wat je nou helemaal aan het doen bent in het leven, in jouw leven. Niks ernstigs. Goed juist. Verfrissend. Het veelomvattende HUMAN is er zo een. Een bejubelde documentaire die het verhaal vertelt over, what’s in a name: mens-zijn.

Fotograaf en documentairemaker Yann Arthus-Bertrand, bekend van zijn bloedstollend mooie luchtfoto’s, verzamelde aangrijpende verhalen en beelden van onze wereld en onderzocht al doende de kern van de betekenis van mens-zijn. In drie jaar tijd en met een team journalisten interviewde Arthus-Bertrand een slordige 2.020 vrouwen en mannen uit zestig verschillende landen en in 63 verschillende talen.

De interviews zijn aangrijpend en groots, maar tegelijk zo ongeveinsd en hartgrondig dat ze niets ontziend bij de kijker binnenkomen. De Amerikaanse Leonard die vertelt dat-ie pas leerde wat liefde was toen de moeder van de vrouw die hij vermoord had naar hem omzag. De Libanese Abeer die door haar man met een mes te grazen werd genomen toen ze te kennen gaf dat ze wilde scheiden. De stokoude Camille uit Frankrijk die nooit een liefde heeft gevonden omdat hij niet wist hoe te dansen. Aicha uit Senegal die glimlachend vertelt dat ze toch wel blij is dat haar man maar één extra vrouw heeft, en niet acht.

“Through these stories full of love and happiness, as well as hatred and violence, HUMAN brings us face to face with The Other, making us reflect on our lives.” En zo is het. Van verhalen uit het leven van alledag gegrepen tot de onvoorstelbaarste gebeurtenissen en levens: elke verteller in deze documentaire weet te onderstrepen wie we zijn, en weet zowel onze donkere kant ter tafel te brengen als onze nobele. HUMAN gaat over liefde, over geluk, maar óók over oorlog, over de beklagenswaardige teloorgang van bepaalde werelddelen en bevolkingsgroepen, over geweld, over mishandeling, over onrecht. Over mensen en de mensheid, kortom.