Maiden

Van moeilijke puber tot (onbedoelde) voorvechter van gelijke rechten en behandeling van vrouwen in de sportwereld (en misschien zelfs daarbuiten): maak kennis met Tracy Edwards! De eerste vrouw die de wereld rond zeilde tijdens het het grootste en zwaarste zeilevenement op aarde. Na het zien van Maiden weet je alles over deze bewonderenswaardige prestatie.

De docu volgt Tracy op de voet; van haar eerste aanrakingen met het zeilen tot het leiden van haar eigen boot en bemanning. De weg van het één naar het ander loopt helaas niet zonder slag of stoot. Met behulp van de talloze fantastische archiefbeelden (schouderklopje voor degene die dat destijds allemaal heeft geschoten en bewaard!) volgen we in de tweede helft van de film de spectaculaire zeilcompetitie waar het allemaal om draait. Toch laat de eerste helft van de film misschien wel het zwaarste onderdeel van de gehele prestatie zien; de moeilijke tijd tussen Tracy’s eerste uitspraken over het leiden van haar eigen schip en crew, tot aan de werkelijke verwezenlijking van deze droom. De reis naar deze droom kan namelijk gerust worden beschreven als een nachtmerrie. De lijdensweg die Tracy heeft moeten afleggen om mee te kunnen doen met de wedstrijd, en alles wat zij hiermee teweeg heeft gebracht, vraagt om een zeer diepe buiging.

Tot het jaar 1989 was er van de circa 20 boten die meededen in de race, geen enkele met überhaupt één vrouwelijk bemanningslid. Tracy’s eerste ervaring met de race was als schoonmaakster en kok op een boot: een positie waar ze keihard voor heeft moeten vechten. ‘Girls are for screwing when among the shore’ en horen niet op de boot - aldus de algemene consensus rondom ‘zeilen’ en ‘vrouwen’. Zeilen was een mannensport, enkel een mannensport. Het jaar dat Tracy als schoonmaakster mee ‘mocht’, was zij één van de in totaal vier vrouwelijke crewleden, een fractie van de ruim vierhonderd bemanningsleden van de race. Het zeilsport-landschap was opgebouwd uit pure patriarchische geloofsovertuigingen, leunend op de ‘feiten’ van de binaire verschillen tussen man en vrouw en overtuigd van de fysieke en emotionele tekortkomingen van ‘de vrouw’ in sport. Om je ogen nog een keertje extra te laten rollen en je diepe zucht te verzwaren: remind yourself dat we het hier hebben over 1989, niet 1952…

Tracy’s verhaal is er een over de strijd voor gelijkheid, maar misschien bovenal een verhaal over het volgen van je passie en over wilskracht. Pas na talloze seksistische uitlatingen en de zoveelste ontzegging op basis van sekse, ging Tracy haar droom zien als een missie tot gelijkheid; als ‘an act of feminism’. Zij streed voor haar passie, haar levenswerk; of de zware weg ernaartoe iets te maken had met haar gender interesseerde haar oorspronkelijk niet, zolang ze haar doel maar bereikte. Pas na de zoveelste tegenslag op basis van ‘het vrouw-zijn’, en terugkijkend op de al ellenlange afgelegde weg, besefte ze wat haar werd aangedaan en wat de verwezenlijking van haar droom zou kunnen betekenen voor vrouwen over de gehele wereld.

‘Inspirational’ is zo goed als de definitie van deze docu. Maiden wakkert de ambitieuze strijder in ons allen nog even wat meer aan. Laat je eigen beeld, je dromen, acties, vooroordelen of strijdbaarheid niet kleuren door gender; of dit nu over jezelf gaat of over een ander. En laat je vooral niet tegenhouden wanneer de wereld om je heen dit wel doet - laat het je alleen nog maar strijdbaarder maken!