If Beale Street Could Talk

If Beale Street Could Talk vertelt het aangrijpende verhaal van geliefden Fonny en Tish, wiens liefde de raciale mishandeling, onrechtvaardigheid en ongelijkheid in Amerika jaren ‘70 moet zien te ontstijgen. Wanneer Fonny in de gevangenis belandt voor een misdaad die hij niet heeft gepleegd, lijkt de rooskleurige toekomst van de twee jeugdgeliefden in rook op te gaan.

If Beale Street Could Talk is de verfilming van het gelijknamige boek van Amerikaanse novellist James Baldwin uit 1974. Met zijn leven als leidraad zie je in de geweldige docu I Am Not Your Negro dat James Baldwin naast auteur ook invloedrijk activist was. Zijn activisme binnen de Civil Rights Movement plaatst hem naast bewonderenswaardige leiders als Martin Luther King Jr. en Malcolm X. Baldwin’s scherpe en voorspellende inzichten in het diepgewortelde structurele racisme in Amerika maakte hem een van de grootste woordvoerders binnen het doel en de beweging. Baldwin was gefascineerd door de origine van de onmiskenbare haat vanuit de witte Amerikaan tegenover de Afro-Amerikaan. Achter elke verklaring zat weer een andere onbeantwoorde vraag die Baldwin probeerde te ontrafelen. Ondanks het enigma dat racisme was in de ogen van Baldwin, verloor de auteur nooit zijn vertrouwen in het vermogen van Amerika om te veranderen en de rassenongelijkheid tegen te gaan. Volgens Baldwin was “liefde” de enige kracht sterk genoeg om het front van de witte dominantie te doorbreken en een samenkomst van het Amerikaanse volk als één te realiseren. De auteur stond bekend om zijn interraciale idealen als oplossing voor de haat en rassenongelijkheid. Toen If Beale Street Could Talk in 1974 uitkwam, zorgde dit in eerste instantie dan ook voor wat verwarring bij Baldwin’s lezers. De politiek activist schreef het boek vanuit één perspectief en één overkoepelend milieu; een geheel zwart verhaal. Heel anders dan de samenkomende narratieven die zijn lezers van hem gewend waren. Maar Baldwin wilde juist een andere weg inslaan en de overlevings- en overwinningskracht van “black love”, tegen een achtergrond van verderf en onderdrukking, laten zien. Baldwin wilde black love vieren zonder associatie met witte dominantie. Een schets van black love & joy, niet als reactie op of in verhouding tot de witte onderdrukking, maar als een op zichzelf staand iets.

Het is deze pure, alles overkomende liefde die de Amerikaanse filmmaker Barry Jenkins zo goed mogelijk wilde overbrengen in zijn verfilming van het verhaal. Door een bubbel van intimiteit te creëren, brengt Jenkins de sterke banden tussen zowel Fonny en Tish als hun families heel dichtbij. Regisseur Barry Jenkins, vooral bekend van zijn met prijzen overladen meesterwerk Moonlight (2016), adapteerde het boek met enige moeite (al is dit zeker niet te merken aan het eindresultaat). Jenkins merkte dat het samenbrengen van Baldwin’s verschillende stemmen en uitgangspunten in het verhaal nogal een cinematografische uitdaging was. Toch lukte het hem om Baldwin’s pure liefde en zachtheid in de film te vervlechten met zijn boosheid en oprechte teleurstelling in het land. Jenkins visualiseert met zijn verfilming dan ook Baldwin’s krachtigste boodschap in If Beale Street Could Talk: ondanks de vernietigende aanwezigheid van de witte onderdrukking in het dagelijkse leven van de Afro-Amerikaan, zal het geen enkel moment de viering van black joy, black love en daarmee de overweldigende liefde tussen Fonny en Tish kunnen overstemmen.